"เสิ่นหลิว" ลูบแส้ในมือ จากนั้นหลุบสายตามอง "ฉินมู่" กาลเวลาหลังจากแยกทางกัน ได้ลบความสดใสทั้งหมดของวันเวลาที่เคยอยู่ด้วยกันทิ้งไปเงียบ ๆ เปลี่ยนให้อีกฝ่ายกลายเป็นคนที่เย็นชา ไม่แยแสสิ่งใดอย่างในตอนนี้ นี่ก็คือ "การละเว้นในกาม" ที่เป็นความตั้งใจของฉินมู่งั้นเหรอ? แววตาของเสิ่นหลิวพลันเข้มขึ้นมา...ความสนุกบนโลกนี้ ไม่ใช่การทำลาย "การละเว้น" ที่ว่านั่นหรือไง?

    เมื่ออยู่ต่อหน้าฉินมู่ที่ถูกช่วงชิงการมองเห็นไป เสิ่นหลิวก็ปลดเปลื้องการระงับอารมณ์ ความกังวลต่อสิ่งต่าง ๆ รวมถึงการเสแสร้งออกจนหมด และเผยให้เห็นความปรารถนาที่แท้จริง มันถอยออก บุกรุก และชักเข้าออกซ้ำไปมา จังหวะที่หยาบกร้านกำลังไล่ล่าความปรารถนาตามสัญชาตญาณของมนุษย์ เขาอยากได้ทุกอย่างที่เป็นของคนตรงหน้า ทั้งข้างในและข้างนอก ทั้งร่างกายและหัวใจ แม้เพียงคืนเดียวก็ตาม...ฉินมู่เป็นกรรมในชีวิตเขา เป็นความผิดที่เขาต้องแบกรับ เป็นปีศาจที่เสิ่นหลิวไม่อาจหลบหนีไปไหนได้ ยามที่ร่างกายและท่อนล่างของพวกเขาเชื่อมต่อกัน มันทำให้แยกไม่ออกว่าใครเป็นคนฝ่ายจุดไฟปรารถนานี้ขึ้นมา รวมถึงใครที่เป็นฝ่ายเติมเต็มความต้องการใครกันแน่!