สวีเยี่ยนสือเอียงคอเหลือบมองเธอแล้วเบนสายตาไปทางอื่น จากนั้นก็แค่นหัวเราะออกมา “แววตาเวลาที่เธอไม่ชอบใครสักคนชัดเจนเกินไป” เวลาเกือบสี่ทุ่มในตอนกลางคืนพระพายยามราตรีพัดโชยมาเบาๆ เกล็ดหิมะสุกใสโปรยปรายลงมา ร่ายรำอยู่ภายใต้แสงไฟสีเหลืองมืดสลัว
ทันใดนั้นเซี่ยงหยวนที่เดินนำหน้าไปก้าวหนึ่งก็หันมาเผชิญหน้ากับสวีเยี่ยนสือเธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย จับจ้องดวงตาของชายหนุ่มที่ถูกบดบังไว้ภายใต้หมวกราวกับค้นหาจากนั้นก็หัวเราะร่าเหมือนไม่คิดอะไรแล้วเอ่ยถาม “งั้นนายลองดูซิ แววตาที่ฉันมองนายในตอนนี้คือชอบหรือไม่ชอบกันแน่”

    เพราะท้าพนันกับปู่เอาไว้ ‘เซี่ยงหยวน’ จึงจำต้องออกจากวงการแคสต์เกมมาทำงานที่แผนกเทคโนโลยีของบริษัทเหวยหลินซึ่งใกล้จะปิดตัวลงในไม่ช้า เธอสาบานว่าจะทำให้บริษัทกลับมารุ่งเรืองอีกครั้งภายในหนึ่งปีให้ได้! แต่นึกไม่ถึงว่าจะได้พบ ‘สวีเยี่ยนสือ’ หนุ่มหัวกะทิสุดแสนเย็นชาที่เธอเคยตามจีบสมัย ม.ปลาย ตอนนั้นเขาปฏิเสธเธออย่างไม่ไยดี แถมยังด่าเธอว่า ‘หน้าด้าน’ ยิ่งกว่ากำแพงเมือง! เวลานี้เขากลับเป็นแค่หัวหน้าทีมแผนกเทคโนโลยีธรรมดาๆ เท่านั้น ดูสิ ใครใช้ให้เมื่อก่อนเขาทำตัวไม่ดีกับเธอกันล่ะ ตอนนี้เจอกรรมตามสนองแล้วไหม แต่เพราะความเห็นใจ เธอจึงพยายามช่วยเขาเท่าที่จะทำได้ในฐานะเพื่อนร่วมงาน ทว่าไม่รู้ทำไม... เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้กลับมีเสน่ห์ยิ่งกว่าเก่าแล้วการที่เธอช่วยเขาเป็นเพราะความสงสารหรือเป็นเพราะเสียงเรียกร้องของหัวใจกันแน่!