หนังสือเล่มนี้มีจุดมุ่งหมายที่เเท้จริงของการฝึกสมาธิตามที่ปรากฏในคัมภีร์ พระไตรปิฏกคือ การเข้าถึงจุดหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา อันได้เเก่ การบรรลุนิพพาน   ซึ่งประโยชน์ของสมาธิในเเง่นี้คือ เป็นบาทฐานของวิปัสสนา เพื่อทำให้เกิดปัญญารู้เเจ้งถึงขั้นทำลายกิเลสให้หมดสิ้นไปได้ ส่วนเรื่องอภิญญา เป็นเพียงผลพลอยได้จากการฝึกสมาธิเท่านั้น เเละหากบุคคลใดฝึกสมาธิเพื่อหวังผลทางอภิญญาบุคคลนั้นชื่อว่าตั้งความดำริผิด เเต่หากบุคคลใดฝึกสมาธิเพื่อจุดมุ่งหมายคือนิพพานเเล้วได้อภิญญา ถือเป็นความสามารถพิเศษของบุคคลนั้น เเละการฝึกสมาธิยังมีประโยชน์ในด้านการดำเนินชีวิต สามารถนำมาใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวัน เช่นทำให้จิตใจผ่อนคลายเป็นเครื่องมือเสริมประสิทธิภาพในการทำงาน ช่วยเสริมสุขภาพเเละใช้เเก้ไขโรคยิ่งกว่านั้นชาวตะวันตกยังเชื่อว่า การฝึกสมาธิจะช่วยเเก้ปัญหาทางจิตใจได้

บทที่ 1 บทนำ
บทที่ 2 รูปแบบและวิธีการฝึกสมาธิ
บทที่ 3 กรรมฐาน 7 หมวดและวิธีเจริญ
บทที่ 4 อานาปานสติสมาธิ
บทที่ 5 การเจริญสติปัฏฐาน
บทที่ 6 ปัญหาและอุปสรรคในการฝึกสมาธิ
บทที่ 7 ความมุ่งหมายและประโยชน์ของสมาธิ