นับตั้งแต่ประเทศไทยเริ่มใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจในปี 2504 การพัฒนาอุตสาหกรรมถูกกำหนดให้เป็นทิศทางสำคัญในการสร้างความเจริญเติบโตให้กับเศรษฐกิจของประเทศไทยมาโดยตลอดทิศทางนี้ก่อให้เกิดผลดีในแง่ตัวเลขการเติบโตทางเศรษฐกิจในอดีต อย่างไรก็ตามส่งผลกระทบในหลายมิติโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้นทุนที่เกิดขึ้นกับคุณภาพชีวิตของแรงงาน ไม่ว่าจะเป็นการสนับสนุนการใช้แรงงานราคาถูกจำนวนมากเมื่อในอดีต กระบวนการผลิตที่เน้นประสิทธิภาพเป็นหลัก เปลี่ยนผ่านเข้าสู่การใช้ระบบอัตโนมัติมากขึ้นภายใต้นโยบายไทยแลนด์ 4.0 ที่มุ่งพัฒนาอุตสาหกรรมเป้าหมายโดยใช้นวัตกรรม ในขณะที่ประเทศไทยยังมีปัญหาแรงงานในหลายมิติ อาทิ ปัญหาปริมาณแรงงานไม่เพียงพอ คุณภาพแรงงาน ไม่สอดคล้องกับความต้องการของตลาดแรงงาน และที่สำคัญคือ ปัญหาคุณภาพชีวิตแรงงาน เช่น ปัญหาการทำงานหนัก ปัญหางานอันตราย และโรคจากการทำงาน เป็นต้น แม้ประเทศไทยจะเป็นสมาชิกขององค์การแรงงานระหว่างประเทศและสมาทานที่จะปฏิบัติตามแนวคิดงานที่มีคุณค่า(decent work) แต่ก็ยังพบปัญหาการใช้แรงงานและสถานการณ์ที่ลดทอนความสำคัญและอำนาจต่อรองของแรงงานมาโดยตลอด

ส่วนที่ 1: การพัฒนาอุตสาหกรรมไทย
บทที่ 1 บทนำเกี่ยวกับอุตสาหกรรม
บทที่ 2 รัฐไทยกับการพัฒนาเศรษฐกิจและอุตสาหกรรม
ส่วนที่ 2: สวัสดิการแรงงาน
บทที่ 3 การทำงานในอุตสาหกรรมและนโยบายรัฐไทยด้านแรงงาน
บทที่ 4 ปัญหาเชิงโครงสร้างและปัญหาแรงงานในอุตสาหกรรมไทย
บทที่ 5 สวัสดิการแรงงานในสถานประกอบการ
ส่วนที่ 3: การประยุกต์ใช้สังคมสงเคราะห์ในอุตสาหกรรม
บทที่ 6 การประยุกต์ใช้สังคมสงเคราะห์ในงานอุตสาหกรรม
บทที่ 7 งานที่มีคุณค่ากับการสถานการณ์การทำงานในสังคมไทย
บทที่ 8 บทสรุป
ฯลฯ