สงครามก็คือสภาพอันน่ากลัวและโหดร้าย ที่สะท้อนจากการดำเนินชีวิตของเราเอง ชีวิตประจำวันของเรานี่แหละที่เป็นสาเหตุให้เกิดสงคราม ถ้าเรายังไม่เปลี่ยนแปลงตัวเราเองอย่างถอนรากถอนโคน สิ่งที่จะเกิดตามมาอย่างแน่นอนก็คือ ความเป็นปรปักษ์กันทางชนชาติและเผ่าพันธุ์ การทะเลาะเบาะแว้งกันอย่างไร้สาระในเรื่องลัทธิความเชื่อ การเชิดชูชาติอธิปไตย การผลิตกำลังทหารเพิ่มขึ้น และการเข่นฆ่ากันอย่างเป็นระบบซึ่งแสนจะทารุณและป่าเถื่อน

    การศึกษาทั่วทั้งโลกนับได้ว่าประสบความล้มเหลว เพราะยิ่งทำให้เกิดความพินาศและความทุกข์มากขึ้น รัฐบาลเอาแต่ฝึกเยาวชนให้เป็นทหาร และเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพตามที่รัฐต้องการ ปลูกฝังและบังคับให้มีวินัยและอคติ เมื่อพิจารณาถึงข้อเท็จจริงเหล่านี้แล้ว เราต้องตั้งคำถามว่า "ชีวิตมีความหมายหรือสาระสำคัญอย่างไร และเรามีชีวิตอยู่เพื่อทำอะไร" เราต้องหาทางสร้างสภาพแวดล้อมใหม่ เพราะสภาพแวดล้อมนี้เองที่อาจทำให้เด็กกลายเป็นคนที่หยาบช้า เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ไม่เคยนึกถึงคนอื่น เราต้องสร้างสภาพแวดล้อมที่จะช่วยให้เด็กเติบโตขึ้น เป็นมนุษย์ที่มีสติปัญญา มีความรู้สึกละเอียดอ่อน เราต้องสร้างโลกบาลซึ่งแตกต่างจากรัฐบาลอย่างสิ้นเชิง เพราะไม่ใช้กำลังบังคับ ไม่ยึดมั่นในความเป็นชนชาติความเป็นรัฐ หรือแนวคิดใด...

    "การศึกษาและสาระสำคัญของชีวิต" เล่มนี้ เป็นหนังสือที่ "กฤษณมูรติ" พูดบรรยายถึงเรื่องการศึกษาอย่างชัดเจนละเอียดลออที่สุด เป็นผลจากการพินิจใคร่ครวญในช่วงการเสาวนาระหว่าง กฤษณมูรติ ครู นักเรียน และบุคคลอื่น ๆ ทั่วโลก ในหัวข้อว่าด้วยการศึกษาที่ถูกต้องสำหรับชีวิต นำเสนอการศึกษาวิถีใหม่ที่จะช่วยสรรค์สร้างบรรยากาศที่เอื้อให้การศึกษาที่แท้จริงเกิดขึ้นได้ เป็นบรรยากาศแห่งอิสรภาพและความรักที่หนุนนำส่งเสริมให้เด็กเรียนรู้ตนเอง เข้าใจธรรมชาติของความเป็นตัวตน

1. การศึกษาและสาระสำคัญของชีวิต
2. การศึกษาที่ถูกต้อง
3. ปัญญาทางความคิด อำนาจ สติปัญญา
4. การศึกษาและสันติภาพของโลก
5. โรงเรียน
6. พ่อแม่และครู
7. กามารมณ์และการแต่งงาน
8. ศิลปะ ความงาม การสร้างสรรค์