ขึ้นชื่อว่าแบกรับหน้าที่รีดเงิน เอ๊ย! ดูแลบริหารกระเป๋าเงินให้ฝ่าบาท "อวิ๋นเยี่ยนหุย" จึงได้กลายเป็นผู้ทรงอิทธิพลแห่งเมืองหลวงที่ทั่วทั้งเบื้องบนทราบกันโดยมิต้องอธิบาย ผู้อื่นใคร่รับราชการเป็นขุนนาง ทว่าเขากลับมีความสุขที่ได้เป็นพนักงานพาร์ตไทม์ไม่ต้องขึ้นตรงกับหน่วยงานราชการกลาง การจัดตู้ไม้น้ำ กาเต้าหลิว ฤดูกาลแข่งขันเตะลูกหนัง ชุมชนท่องเที่ยวผูกวนเจ๋อ... แต่ละโครงการไม่เพียงจัดการบริหารได้อย่างราบรื่น บางครายังได้รับราชโองการจัดการตัวปัญหาแทนฝ่าบาทอีกด้วย แต่สิ่งที่เขากลัวที่สุดก็คือวาจาของฝ่าบาท ที่ขู่ว่าจะแต่งตั้งให้เขาเป็นขุนนางอยู่นั่นแหละ!

    และเพราะได้ฝ่าบาทเป็นพ่อสื่อ ปัญหางานมงคลของซวงอี๋จึงเหลือเพียงแค่จัดการเวลาเท่านั้น... "เสิ่นคว่อ" ตัวดี! ข้าเห็นเจ้าเป็นสหาย แต่เจ้ากลับชอบพี่สาวข้า?! ยังมีเจ้าก้อนใหญ่อีก ไม่รู้ว่าไปท้องลูกมาสามตัวตั้งแต่เมื่อใด! กระทั่งเจ้าเด็กไม่รู้จักโตอย่างเจิ้งหลิงเองก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว มุ่งมั่นตั้งใจที่จะก่อตั้งสำนักศึกษาศิลปะ รับสมัครนักเรียน แถมยังเตือนสติเขาด้วยว่า "ทุกเรื่องราวล้วนต้องเข้าใจแจ่มแจ้งเสียก่อนที่จะลงมือ" มิ...มิใช่เขาคอยหลีกเลี่ยงมาตลอดหรอกหรือ?

    ครั้นนิ่งหยุดคิดดู เหตุใดความคิดของตนเองนั้นคล้ายจะอันตรายขึ้นเรื่อย ๆ! แต่ไม่สนแล้ว! ความคิดชั่วร้ายใด ๆ ย่อมกำจัดได้ด้วยการท่องบทสวดมนต์ ถ้ายังคิดอยู่ก็ท่องเพิ่มอีกสักสองสามรอบ! แต่เอาเข้าจริง...เขาตอนนี้เหมือนจะตกหลุมพรางของเจ้าหนูซื่อบื้ออันดับหนึ่งในใต้หล้าเข้าแล้วเลยแฮะ...