พระนิพนธ์ "ข้ามพ้นศาสนา : จริยธรรมเพื่อคนทั้งโลก" คือยาขนานเอกที่ทรงปรุงขึ้นมาในเวลาที่ประชาคมโลกกําลังป่วยไข้ ด้วยโรค "โลกไร้พรมแดน แต่ใจคนกลับคับแคบติดตัน" อย่างยิ่ง หากไม่มีจริยธรรมใหม่ที่ไปพ้นศาสนาและมีคุณค่าสําหรับคนทั้งโลกอย่างเสมอหน้ากัน ทั้งแก่คนที่มีศาสนา ไม่มีศาสนา เปี่ยมศรัทธาหรือสิ้นศรัทธาเสียแล้ว โลกในยุคสมัยของเราก็คงยากจะมีสันติภาพและสันติสุขอย่างยั่งยืน

    สงครามกลางเมืองในตะวันออกกลางที่ลุกลามไปทั่วโลกก็ดี กลุ่มผู้มีความคิดสุดโต่งทางศาสนา ที่นับวันจะเพิ่มขึ้นทั้งปริมาณและความรุนแรงก็ดี ตัวเลขผู้ลี้ภัยที่เพิ่มขึ้นถึง 68.5 ล้านคนก็ดี (เยอะที่สุดนับแต่หลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมา) อคติระหว่างคนต่างเผ่า ต่างพันธุ์ ต่างผิว ต่างศาสนา ที่ลุกลามกลายเป็นความเกลียดชัง แบ่งแยกบีฑาฆ่าเข่น ก็ดี เหล่านี้คือสิ่งที่ฟ้องว่า หากประชาคมโลกอยากไปต่ออย่างสันติ มีเอกภาพ มีอนาคตร่วมกัน เราจําเป็นจะต้องมีจริยธรรมที่สามารถใช้เป็นธรรมนูญแห่งสันติภาพสําหรับคนทั้งโลกร่วมกัน โดยไม่ต้องมาเสียเวลาถามกันอีกว่า จริยธรรมที่ว่านั้นมาจากพระเจ้าของใคร หรือมาจากศาสดาคนไหน และ/หรือมีป้ายชื่อสังกัดว่าอย่างไร

    กล่าวอีกนัยหนึ่ง สิ่งที่ทรงประสงค์จะนําเสนอต่อโลกในพระนิพนธ์เล่มนี้ก็คือ สิ่งที่เรียกด้วยภาษากวีของท่านติช นัท ฮันห์ ว่า Call me by my true name นั่นเอง พูดสั้น ๆ ว่า เมื่อเรารู้จักสัจธรรมที่แท้จริยธรรมที่แท้ซึ่งก้าวข้ามข้อจํากัดทั้งปวงก็ตามมา และนั่นก็คือเป้าหมายของพระนิพนธ์เล่มนี้!

ส่วนที่ 1 วิสัยทัศน์ใหม่ : จริยธรรมแบบโลกวิสัย
- บทที่ 1 "โลกวิสัย" ในมุมมองใหม่
- บทที่ 2 เราเป็นมนุษย์เหมือน ๆ กัน
- บทที่ 3 การแสวงหาความสุข
- บทที่ 4 ความกรุณา...รากฐานของความผาสุก
- บทที่ 5 ความกรุณากับปัญหาเรื่องความยุติธรรม
- บทที่ 6 การพิจารณาแยกแยะ
- บทที่ 7 จริยธรรมในโลกที่เราอยู่ร่วมกัน

ส่วนที่ 2 อบรมบ่มหัวใจด้วยการฝึกจิต
- บทที่ 8 มีจริยธรรมในชีวิตประจำวันอย่างมีสติ
- บทที่ 9 รับมือกับกิเลส
- บทที่ 10 เจริญคุณธรรมที่เป็นกุญแจสำคัญ
- บทที่ 11 การเจริญภาวนาเพื่อบ่มเพาะจิต

บทส่งท้าย