วันที่ 26 ธันวาคม 2547 คือวันมหาวิปโยคของประเทศไทยและของโลกโดยแท้ ชีวิตและทรัพย์สินมากมายมหาศาลดับสูญไปอย่างประเมินค่าความเสียหายมิได้ ช่วงวันแรก ๆ ทุกอย่างสับสนวุ่นวาย แต่เมื่อเวลาผ่าน เรื่องราวต่าง ๆ ได้รับการถ่ายทอดอย่างน่าตื้นตันใจ ไม่ว่าจะเป็น เรื่องน้ำใจของเพื่อนมนุษย์ด้วยกันในช่วงที่เกิดเหตุวิกฤติ เรื่องราวการรอดชีวิตอย่างปาฏิหาริย์ คนบางคนลอยคออยู่ในทะเลหลายวันกว่าจะไปเกยฝั่งหรือมีเรือประมงมาพบ ทำให้เห็นว่าคลื่นยักษ์สึนามิมีทั้งหอบไปแล้วหายลับ แต่บางทีก็ส่งคืนมาโดยแทบไม่บุบสลายอะไรเลย

    ผู้เขียนเคยคิดเล่น ๆ ว่า สึนามิในฐานะ "ผู้ฆ่า" จะมีสักชีวิตไหมที่คลื่นกลายเป็นผู้ช่วยชีวิต "รพี" คือผู้โชคดีที่คลื่นช่วย ไม่ใช่คลื่นทำลายล้าง "คลื่นช่วยชีวิตเขา" คลื่นชำระล้างความลวงออกจากชีวิตของเขา คลื่นนำเขาสู่แสงตะวันดวงใหม่ สว่างไสว แต่ไม่ร้อนแรง มีเพียงความอบอุ่นเมื่อยู่ใกล้...นายตะวัน!