ระบบสังคมใด ๆ ไม่นิ่งคงอยู่กับที่ชั่วกัลปาวสาน คือ ระบบเก่าย่อมดำเนินเข้าสู่ความเสื่อมสลาย เช่นเดียวกับสังขารทั้งหลาย ส่วนระบบที่เกิดใหม่ ก็เจริญเติบโตถึงขีดที่ไม่อาจเติบโตต่อไปได้อีก ก็ดำเนินเข้าสู่ความเสื่อมสลาย โดยมีระบบใหม่ยิ่งกว่า สืบต่อกันเป็นช่วง ๆ ไป เมื่อระบบสังคมใดเก่าแก่ถึงปานนั้นแล้ว ก็จะต้องเปลี่ยนแปลงโดยมีระบบที่ใหม่ดียิ่งกว่า ซึ่งเป็นการหลีกเลี่ยงจากกฎแห่งอนิจจังไปไม่พ้น...

    หนังสือ "ความเป็นอนิจจังของสังคม" เล่มนี้ ได้วิเคราะห์สภาพการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองของไทยอย่างเป็นระบบ และแสดงให้เห็นมูลเหตุที่มา ของความจำเป็นที่ต้องมีความเปลี่ยนแปลงทางสังคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปรัชญาสังคมที่ "ปรีดี พนมยงค์" ใช้วิเคราะห์มาจากกฎแห่งความเป็นอนิจจัง อันเป็นกฎของพุทธศาสนาสอดคล้องกับกฎวิทยาศาสตร์สังคมของเมธีตะวันตก ที่รู้จักกันในนาม "ลัทธิมาร์กซิสม์" 

สารบัญ : ความเป็นอนิจจังของสังคม

บทที่ 1 กฎแห่งการเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่งทั้งหลาย
บทที่ 2 หลักฐานที่คนรุ่นปัจจุบันสามารถค้นคว้าและประสบด้วยตนเองถึงการที่สังคมไทยเปลี่ยนแปลงอย่างไม่หยุดยั้ง
บทที่ 3 ที่มาของมนุษยชาติกับมนุษยสังคม
บทที่ 4 สัญลักษณ์พิเศษของมนุษย์แต่ละสังคม
บทที่ 5 สมุฏฐานของมนุษย์และมนุษยสังคม
บทที่ 6 วรรณะ ฐานันดร ชนชั้น
บทที่ 7 รากฐานของสถาบันการเมือง
บทที่ 8 ทรรศนะทางสังคม
บทที่ 9 ความเกี่ยวโยงระหว่างเศรษฐกิจ การเมืองและทรรศนะสังคม
บทที่ 10 วิถีแห่งอาการเคลื่อนไหวของสังคม
บทที่ 11 ประติการ = ไดอาเล็คติคส์
บทที่ 12 ทฤษฎีแห่ง "วิชชา" หรือ "สัมวุทธิวิทยา"