คัมภีร์ "หลี่ว์ซื่อชุนชิว" ถือกำเนิดขึ้นในช่วงเวลาที่จิ๋นซีฮ่องเต้ยังเป็นอิ๋งเจิ้ง บุตรของเจ้าแคว้นฉินนามจวงเชียงหวาง ผู้ปกครองแคว้นฉินในระหว่าง พ.ศ. 294-296 โดยมีขุนนางคนสำคัญชื่อ "หลี่ว์ปู้เหว่ย" เป็นอัครเสนาบดี และหลี่ปู้เหว่ยผู้นี้เป็นผู้มีคำสั่งและให้ทำคัมภีร์เล่มนี้ขึ้นมา โดยถือกำเนิดขึ้นมาจาก "สื่อเค่อ" ซึ่งเป็นข้าที่นายเลี้ยงไว้ใช้สอยในบ้านผู้มีความรู้ โดยหลี่ว์ปู้เหว่ยได้จัดตั้งให้บรรดาสื่อเค่อที่มีความรู้ เขียนความรู้แล้วให้บรรณาธิการรวบรวมจัดเรียงเป็นหมวดหมู่ ซึ่งความรู้ ความคิด และประสบการณ์ที่ถ่ายทอดออกมาอย่างหลากหลาย และผ่านการขัดเกลาจากาบรรณาธิการที่มีความสามารถและเฉียบคม ส่งผลให้เกิดเป็นหนังสือหรือตำราอันสำคัญนาม "หลี่ว์ซี่อชุนชิว" ขึ้น

- พัฒนาการของแคว้นฉิน จากแคว้นเล็ก ๆ จนได้ครองพิภพ
- ให้ความสำคัญต่อสาธารณะ
- เกียรติคุณ
- รักปวงชน
- ครองใจประชา
- ไม่รู้จักตัวเอง
- มองการณ์ไกล
- ไม่เอนเอียง
- รู้จักฟัง
- การใหญ่
ฯลฯ