คำสั่งหัวใจ โดย...บัวริน
อารัมภบท
“หิวไหม”
“ไม่...”หล่อนปฏิเสธ แต่เขากลับกดร่างบางลงนั่งบนเก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว หล่อนมองเขาตาเขียวปัด
“จะบังคับกันไปถึงไหนนี่”
“คุณไม่ได้กินข้าวทั้งวันเลยนะผมรู้”
“มันเรื่องของฉัน”
“ไม่กินใช่ไหม”เขามองหล่อนอย่างเอาเรื่อง หล่อนเมินหน้าไปทางอื่นอย่างเย่อหยิ่ง ไม่สนใจกับข้าวที่เขาให้คนของเขาเตรียมเอาไว้ให้
“ไม่!”
“ตามใจ งั้นผมกินก่อนล่ะ ผมตามหาคุณทั้งวัน หิวจะแย่อยู่แล้ว”เขาตักอาหารใส่ปากอย่างไม่สนใจหล่อนอีก ภาวิศาท้องร้องขึ้นโดยไม่รู้ตัว อีตาบ้า...มากินยั่วกันอยู่ได้ หล่อนค้อนเขาอย่างขวางๆ ทำท่าจะลุกหนี ตอนนี้น้ำลายสอไปหมดแล้ว เพราะหิวจัดขึ้นมากะทันหัน

คำสั่งหัวใจ โดย...บัวริน
อารัมภบท
“หิวไหม”
“ไม่...”หล่อนปฏิเสธ แต่เขากลับกดร่างบางลงนั่งบนเก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว หล่อนมองเขาตาเขียวปัด
“จะบังคับกันไปถึงไหนนี่”
“คุณไม่ได้กินข้าวทั้งวันเลยนะผมรู้”
“มันเรื่องของฉัน”
“ไม่กินใช่ไหม”เขามองหล่อนอย่างเอาเรื่อง หล่อนเมินหน้าไปทางอื่นอย่างเย่อหยิ่ง ไม่สนใจกับข้าวที่เขาให้คนของเขาเตรียมเอาไว้ให้
“ไม่!”
“ตามใจ งั้นผมกินก่อนล่ะ ผมตามหาคุณทั้งวัน หิวจะแย่อยู่แล้ว”เขาตักอาหารใส่ปากอย่างไม่สนใจหล่อนอีก ภาวิศาท้องร้องขึ้นโดยไม่รู้ตัว อีตาบ้า...มากินยั่วกันอยู่ได้ หล่อนค้อนเขาอย่างขวางๆ ทำท่าจะลุกหนี ตอนนี้น้ำลายสอไปหมดแล้ว เพราะหิวจัดขึ้นมากะทันหัน

คำสั่งหัวใจ โดย...บัวริน
อารัมภบท
“หิวไหม”
“ไม่...”หล่อนปฏิเสธ แต่เขากลับกดร่างบางลงนั่งบนเก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว หล่อนมองเขาตาเขียวปัด
“จะบังคับกันไปถึงไหนนี่”
“คุณไม่ได้กินข้าวทั้งวันเลยนะผมรู้”
“มันเรื่องของฉัน”
“ไม่กินใช่ไหม”เขามองหล่อนอย่างเอาเรื่อง หล่อนเมินหน้าไปทางอื่นอย่างเย่อหยิ่ง ไม่สนใจกับข้าวที่เขาให้คนของเขาเตรียมเอาไว้ให้
“ไม่!”
“ตามใจ งั้นผมกินก่อนล่ะ ผมตามหาคุณทั้งวัน หิวจะแย่อยู่แล้ว”เขาตักอาหารใส่ปากอย่างไม่สนใจหล่อนอีก ภาวิศาท้องร้องขึ้นโดยไม่รู้ตัว อีตาบ้า...มากินยั่วกันอยู่ได้ หล่อนค้อนเขาอย่างขวางๆ ทำท่าจะลุกหนี ตอนนี้น้ำลายสอไปหมดแล้ว เพราะหิวจัดขึ้นมากะทันหัน