ขอตื่นหลับกับอ้อมกอดที่โอบเอื้อ สัมผัสอุ่นแห่งเลือดเนื้อ จะเชื่อมั่น จะอยู่ในอ้อมกอด อันเป็นนิรันดร์ เถิด, โอบรับทุกความฝัน...ทุกความจริง

    ไม่ต้องรักกันก็ได้ ไม่ต้องโรแมนติกจนเกินไป ขอแค่เป็นอ้อมกอดที่ไม่ไปกดทับบาดแผลเก่า ไม่สร้างรอยฟกช้ำใหม่ หรือรัดแน่นเกินไปจนห้อเลือด กระทั่งกระดูกแหลกป่น แค่เป็นอ้อมกอดอย่างสามัญที่สุดก็พอ เป็นอ้อมกอดอย่างที่มนุษย์จะโอบกอดมนุษย์ด้วยกัน

ภาคหนึ่ง
Pandemic : ยุคสมัยแห่งการแพร่พันธุ์
- บทสนทนาอันแปลกต่างฯ
- ผู้โดยสารที่รัก
- นาฏกรรามเสมือนจริง?
ฯลฯ

ภาคสอง
Romanticize : เราจะทำให้ทุกอย่างโรแมนติก
- ดูความสามัญตรงนั้นสิ
- ความเจริญอันเชื่องช้าช่างน่ารัก
- ความแร้นแค้นแสนโรแมนติก?
ฯลฯ

ภาคสาม : จนกว่าโลกจะโอบกอดเราเอาไว้
- ลำเลียงมาในลำเรือ
- ใครเห็นดวงตาของหนูบ้าง
- 404 NOT FOUND - ไม่เคยถูกค้นพบ
ฯลฯ

ภาคสี่ : ไปสู่อ้อมกอดอันเป็นนิรันดร์
- ยังเฝ้าฝันอันใดในอันธการ
- เราต่างคือผู้พเนจร
- ขอให้บ้านได้โอบกอดลูกเอาไว้
ฯลฯ