"คัมภีร์จวงจื่อ" เป็นวรรณศิลป์สมบัติของวัฒนธรรมจีน ที่สร้างความละเอียดอ่อน และสุขุมลุ่มลึก และความงดงามรื่นรมย์ให้เกิดแก่จิตวิญญาณของชาวจีนมาโดยตลอดเวลาช้านานนับพันปี ความวิจิตรพิศดารของวรรณกรรมชิ้นนี้ เป็นที่ยกย่องยอมรับกันอยู่อย่างกว้างขวาง ไม่มีข้อกังขาใดๆ

    "จวงจื่อ ฉบับสมบูรณ์" ได้รับการแปลจาก "สุรัติ ปรีชาธรรม" โดยที่ควรกล่าวด้วยว่าเป็นการแปลจากฉบับภาษาอังกฤษที่มีอยู่ด้วยกันหลายสำนวน แต่สำนวนที่สุรัติเลือกนำมาแปลนี้ถือเป็นฉบับที่ได้รับการยอมรับมากที่สุด ในขณะเดียวกันการแปลครั้งนี้ก็ยังได้เทียบเคียงกับสำนวนอื่นๆ อีกด้วย และที่ขาดไม่ได้ก็คือ การเทียบเคียงกับสำนวนจีนอันเป็นต้นฉบับเดิม แต่กระนั้นการปรากฏขึ้นของ "จวงจื่อ ฉบับสมบูรณ์" ในภาคภาษาไทยในครั้งนี้ ก็ไม่ต่างกับการปรากฏขึ้นของคัมภีร์จีนอื่นๆ ก่อนหน้านี้ อย่างเช่น หลุนอวี่ เต้าเต๋อจิง ที่ผู้แปลมิได้แปลโดยได้รับการสนับสนุนจากแหล่งใด แต่แปลด้วยความสนใจใฝ่รู้และด้วยความปรารถนาดีที่จักให้สังคมไทยได้มีคัมภีร์ที่สำคัญของจีน (หรือของตะวันตกก็ตาม) ให้อนุชนไทยได้ศึกษา การแปลเช่นนี้หากมิใช่ด้วยใจรักและอุทิศตัวแล้ว ก็ยากที่จะทำได้สำเร็จ

ภาคหนึ่ง สมุดใน
- อิสรจร
- สรรพสิ่งคือหนึ่งเดียว
- ความลับในการผดุงชีวิต
ฯลฯ

ภาคสอง สมุดนอก
- พังผืดนิ้ว
- กีบเท้าม้า
- หีบสมบัติที่ถูกปล้นชิง
ฯลฯ

ภาคสาม สมุดปกิณเกะ
- เกิงซังฉู่
- สีว์อู๋กุ่ย
- เจ๋อหยัง
ฯลฯ