"นายอลันฟันแล้วทิ้ง" ...คือฉายาของผมเอง ไม่ได้ภูมิใจนะครับ แต่ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ เพราะที่เขาว่ากันมันใช่เลย ผมรู้ว่าตัวเองหน้าตาดี เรื่องคารมงี้ระดับตัวพ่อ แถมยังเป็น #ฝรั่งหล่อบอกต่อด้วย แบบนี้จะจีบใครก็ไม่ยากจริงไหมล่ะครับ ทาร์เก็ตของผมคือเหล่าเคะน้อยน่ารักนุ่มนิ่มแบบเยลลี่ และเยลลี่ชิ้นล่าสุดที่ผมหมายตาเอาไว้ก็คือเจ้า "ติมิ" ปีหนึ่งตัวกระจิ๋ว ขอบอกเลยว่าน้องคือสิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่สุดในจักรวาลชุบแป้งทอด

    แต่ภารกิจเคี้ยวเยลลี่หนุบหนับของผมกลับมีอุปสรรคซะได้ เมื่อเจ้าชายเย็นชาของคณะบัญชีอย่าง "กรวิก" เยื้องกรายเข้ามาขัดขวาง ผมจะไม่หวั่นเลยถ้าคนคนนี้ไม่ใช่พี่ชายสุดรักของติมิ ดูท่ามิชชั่นการชิมเยลลี่ทั่วราชอาณาจักรของผมจะมีอันต้องล้มเลิกแล้วสิเนี่ย ให้ตายสิ...แค่จะจีบเยลลี่ทำไมต้องมีของแถมที่ไม่ต้องการติดมาด้วยวะ!

- เป็นนิยายที่เข้าทำนอง เกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้น นิด ๆ
- ตอนแรกพระเอกไม่สนใจนายเอกเลยแม้จะหน้าตาดีแค่ไหนก็ตาม เพราะว่าไม่ใช่สเป็กที่ชอบแค่นั้น แต่พอได้รู้จักกันมากขึ้นถึงได้สัมผัสตัวตนอีกฝ่ายจนรู้สึกรักไปในที่สุด