"บริษัทพี่อยู่ตึกตรงกันข้าม" นิทธันต์ชี้ไปยังตึกใหญ่โอ่อ่าฝั่งตรงกันข้าม "ชื่อบริษัทจับฉ่าย" เด็กหญิงหัวเราะเสียงใส จนน้ำกระเซ็นออกมาโดยรอบ "มีจริงๆ หรือคะบริษัทชื่อนี้ ตลกจัง"  "มีสิ และถ้ามะเหมี่ยวมีปัญหานะ ไม่ว่าปัญหาอะไร ไปหาพี่ที่ตึกโน้นได้นะ พี่ชื่อนิทธันต์ เรียกพี่ธันต์ก็ได้"  "อ๊ะ นี่ใกล้เวลาแม่จะขับรถออกจากตึกแล้ว เหมี่ยวไปก่อนนะคะ" เด็กหญิงยิ้มให้นิทธันต์ก่อนยิ้มเลยไปถึงอินทุภาแล้วรีบกระวีกระวาดออกไป ชายหนุ่มได้แต่ถอนใจยาวอย่างเวทนา จากด้านหน้าตรงถนน รถยนต์สีเงินคันใหญ่วิ่งออกมาจากทางออกที่จอดรถของอาคาร คนขับเป็นหญิงวัยประมาณสี่สิบต้นๆ ใบหน้าดำคล้ำท่าทางเหน็ดเหนื่อย มะเหมี่ยววิ่งไปขึ้นรถ เด็กหญิงนั่งลงที่นั่งด้านหน้าคู่กับมารดาแล้วเริ่มพุดแจ้วๆ แต่มารดาของหล่อนกลับมองตรงไปยังถนนที่คับคั่งด้วยรถราตรงหน้าเหมือนไร้เรี่ยวแรง ไม่หันมองลูกสาวราวกับไม่ใส่ใจ และไม่มองบนพื้นถนนที่มีรอยน้ำหยดเป็นทางยาวตามจุดที่มะเหมี่ยวผ่านไป...