"ซ้องกั๋ง" เดิมเป็นมุขปาฐะ เรื่องเล่า ตำนาน นิทานที่เล่าสือต่อ ๆ กันมาจนกระทั่ง "ซือ ไหน่ อัน / เล่า กวน จง" นำมาเขียนร้อยเรียงเป็นเรื่องราวในปี พ.ศ. 2116 (ราว ๆ สมัยอยุธยา) "สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค)" มีพระประศาสน์ให้แปลออกมาเป็นภาษาไทยในปี พ.ศ. 2410 ปลายแผ่นดินรัชกาลที่ 4 ห่างจากต้นฉบับ 294 ปี และจากต้นฉบับถึงปัจจุบัน พ.ศ. 2561 ซ้องกั๋งมีอายุ 445 ปี เกือบ 500 ปี ซ้องกั๋ง...จึงเป็นเรื่องเล่าที่สนุกใกล้ชิดกับคนอ่าน ภาษาไม่ได้เป็นวรรณกรรมอันยุ่งยากแก่ผู้คนจะทำความเข้าใจ และเรื่องราวเป็นเรื่องของการต่อสู้ของคนเล็ก ๆ ที่เป็นชาวบ้าน ข้าราชการชั้นผู้น้อย ให้ความรู้สึกใกล้ชิดกับคนอ่าน เหมือนคนอ่านเป็นส่วนหนึ่งอยู่ในเหตุการณ์นั้น ๆ

    การจัดพิมพ์ซ้องกั๋งของมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยาครั้งนี้นั้น นับได้ว่าเป็นการฉลองซ้องกั๋งในพากย์ไทยที่ สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) อำนวยการแปลมาเป็นเวลาครบ 150 ปี เมื่อ พ.ศ. 2560 บรรณาธิการได้กลับไปนำต้นฉบับพิมพ์ครั้งที่หนึ่งของ "หมอบรัดเล" เป็นหลักเทียบเคียง เรื่อง ความทั้งปวงจนครบถ้วนทั้ง 5 เล่ม พยายามรักษาของเดิมไว้เท่าที่จะทำได้ เพียงแต่คำบางคำ เมื่อเวลาเปลี่ยนแปลงไม่ได้ใช้และความหมายเปลี่ยนไปจึงต้องใช้คำใหม่ในปัจจุบัน ส่วนคำที่เป็นคำเก่าแลยังสื่อความหมายเข้าใจได้ในปัจจุบัน ก็ได้รักษาคำนั้นไว้

    ทั้งหมดนี้เพื่อเป็นการอนุรักษ์และคงรักษาต้นฉบับพิมพ์ครั้งแรกเท่าที่จะทำได้เสน่ห์ของการจัดพิมพ์ครั้งแรกนั้น หมอบรัดเลใช้ลักษณะการเขียนหนังสือภาษาอังกฤษมาใช้ มี คอมม่า ฟุลสต๊อพ ช่วยให้อ่านได้มีจังหวะชัดเจนเป็นสากล แต่ฉบับพิมพ์ครั้งนี้มิได้ใช้ หากมีเวลาแลโอกาสที่จะทำยิ่งในการพิมพ์ครั้งนี้ได้นำ การแบ่งวรรคตอนของหนังสือไทยโบราณ ใช้ฟองมัน คั่นเดี่ยว โคมูตรมาใช้ ช่วยให้เวลาอ่านสะดวกขึ้น ตามแบบต้นฉบับพิมพ์ครั้งแรกของหมอบรัดเล...