ตั้งแต่แรกตาย เธอก็เห็นตั้นไม้ต้นนี้อยู่ที่นี่แล้ว แวมไพร์และภูตต้นไม้ไม่มีอะไรเหมือนกันเลยแม้แต่น้อย ต้นไม้นั้นคือจิตวิญญาณแห่งธรรมชาติ ทว่าแวมไพร์กลับเป็นสิ่งซึ่งผิดธรรมชาติอย่างที่สุด ต้นไม้มีรากหยั่งลงลึกและไม่อาจขยุ้มเขยื้อนไปแห่งหนใด แต่แวมไพร์ประหลาดเช่นเธอนั้นพเนจร ทั้งคู่มีสิ่งเดียวที่เหมือนกัน นั่นคือ ความเป็นอมตะ หญิงสาวผู้มีชีวิตนิรันดร์ออกไปท่องเที่ยวในโลกใบนี้ ครั้งแล้วครั้งเล่า ตลอดพันกว่าปี เก็บเกี่ยวเรื่องราวมหาศาลตลอดการเดินทาง เพื่อนำมาเล่าขานใต้ต้นพฤกษาใหญ่ให้เพื่อนเพียงคนเดียวในชีวิตได้ฟัง ระยะเวลาพันปีได้ถักทอสายใยของสองสหาย ผู้สัญญาว่าจะธำรงอยู่เพื่อรอดูจุดจบของโลกใบนี้ไปด้วยกัน

    "ไปเถิด โปรดช่วยเป็นโลกกว้างให้ฉัน แล้วฉันจะเป็นบ้านให้เธอเอง" 

บทนำ : แวมไพร์
บทที่ 1 : สักกายทิฏฐิ
บทที่ 2 : วิจิกิจฉา
บทที่ 3 : สีลัพพตปรามาส
บทที่ 4 : กามราคะ
บทที่ 5 : ปฏิฆะ
บทกึ่งกลาง : สัญญา
บทที่ 6 : รูปราคะ
บทที่ 7 : อรูปราคะ
บทที่ 8 : มานะ
บทที่ 9 : อุทธัจจะ
บทที่ 10 : อวิชชา
บทส่งท้าย : ต้นไม้