"พระพาย" มักคิดอยู่เสมอว่าบนโลกนี้มีคนที่เธอรักอยู่ไม่มาก หากคนที่รักเธอเผลอๆ จะมีน้อยกว่า ปมในใจทำให้สาวร่างเล็กต้องทำตัวเข้มแข็งเป็นนิสัย และต้องเป็นผู้ใหญ่เกินกว่าวัยอันแท้จริง สวนส้มทรงพลที่เธอรับช่วงดูแลเป็นเครื่องการันตีความรัก จึงเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะเหตุนี้ไม่ว่าอะไรหรือ "ใคร" ก็ตาม หากทำประโยชน์ให้สวนส้มได้ เธอมีอันต้องแพ้ทางซะทุกที ต่อให้รู้ทั้งรู้ว่า "นายเสือ" ซึ่งเดินดุ่มๆ มาสมัครเป็นคนงานมีประวัติคลุมเครือไม่น่าไว้ใจ ไหนจะพฤติกรรมลามปามต่อปากต่อคำกับนายจ้าง ถึงเนื้อถึงตัว ร้ายสุดคือปีนหลังคาขึ้นมานั่งเสนอหน้าอยู่ข้างหน้าต่างห้องเธอ!

    ทั้งที่เธอควรจะเฉดหัวเขาออกไปจากสวน ตามด้วยแจ้งความข้อหาโรคจิต! แต่เธอกลับเลือกที่จะยังคงเก็บเขาไว้เพราะเป็นคนงานสารพัดประโยชน์ที่ทำได้ทุกตำแหน่ง เกินคุ้มค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำรายวัน หรือเพราะความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยเมื่อมีเขาอยู่ใกล้ตัวใกล้ใจกันแน่...