เรื่อง "ชาติหน้าและการเกิดใหม่" เป็นปริศนาดำมืดที่สร้างความสงสัยให้ผู้คนมายาวนาน ซึ่งมีความพยายามทั้งจากศาสนาและวิทยาศาสตร์ที่จะตอบคำถามนี้   นักวิทยาศาสตร์ เช่น นักชีววิทยา อธิบายประเด็นนี้โดยใช้แนวคิดเรื่อง "ยีน" ว่า   ก่อนหน้าที่มนุษย์จะเกิด มนุษย์มีตัวตนอยู่แล้ว ซึ่งตัวตนนี้ก็คือยีนที่อยู่ในเซลล์สืบพันธุ์ของพ่อแม่และบรรพบุรุษ   และเมื่อตาย ตัวตนของมนุษย์ยังไม่ตาย แต่จะถ่ายทอดยีนสู่ลูกหลานที่จะเกิดตามมาอีกหลายชั่วอายุคน แต่สำหรับพุทธศาสนา ภาพการสืบต่อของชีวิตจะเป็นอีกแบบคือ   ชีวิตเปรียบเสมือนสายโซ่ที่เชื่อมต่อและถูกเรียงร้อยให้เป็นกระแสเดียวกันด้วย "จิต" ที่ทยอยเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับสลาย แล้วก็เกิดขึ้นใหม่ หมุนเวียนเป็นวัฏจักรข้ามภพข้ามชาติ

    "กรรม" ที่มนุษย์ทำไว้ ไม่ได้สูญหายไปไหน แต่จะกลายเป็น "วิบาก" ติดตามข้ามภพข้ามชาติไป เพื่อสร้างชีวิตที่จะถือกำเนิดขึ้นใหม่ โดยมี "ตัณหา" เป็นสถาปนิกผู้ออกแบบ และเป็นเช่นนี้เรื่อยไปจนกว่าจะบรรลุ "นิพพาน" อันหมายถึงการที่จิตหยุดสร้างภพสร้างชาติอย่างสิ้นเชิง

1. ความเห็น 3 ประการ
2. ตัวเราเป็นผลของการหมุนเวียน บันทึกท้ายบท (โน้ตย่อทวนต้น)
3. กรรมและผลแห่งกรรม
4. "ภพนี้" กับ "ภพหน้า" เชื่อมต่อกันอย่างไร บันทึกท้ายบท : "ปฏิสนธิกาล" กับ "ปวัตติกาล"
5. ปฏิจจสมุปบาทกับนิพพาน