คนที่จะคอยเติมเต็มความสวยงามให้ชีวิตของเรา มีเพียงแค่คนเดียวเท่านั้นคือ "ตัวเราเอง" บางคนชอบคาดหวังกับตัวเอง ชอบบ่นนั้นบ่นนี่ ขวนขวายทำสิ่งที่คนเขาว่าดี มีรสนิยม แต่ไม่เคยหันมามองเลยว่าจริง ๆ แล้วตัวเองต้องการอะไรกันแน่ ถึงเวลาแล้วที่ต้องกลับมาเอาใจใส่ตัวเอง

    "ถ้ามันหวานฉันจะอม ถ้ามันขมฉันจะคาย" ความเรียงว่าด้วยการใช้ชีวิตด้วยการให้ความสำคัญกับความรู้สึกของตัวเอง โดยการเลือกทำสิ่งที่ชอบและทำให้สบายใจ ทั้งกิจกรรมที่ชื่นชอบ รสนิยมเฉพาะตัวต่าง ๆ สิ่งสวยงามเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างการฟังเพลงระหว่างต้มกาแฟ เปิดหน้าต่างไปมองท้องฟ้าระหว่างทำงาน หรือท่องเที่ยวไปในละแวกบ้าน เก็บสิ่งที่ชอบมาเติมเต็มช่องว่างในชีวิตประจำวัน เพื่อให้วันนั้นสวยงามขึ้นสักนิดก็ยังดี ไม่ว่าความรู้สึกใด ๆ ก็ตาม ถ้ามันหวานแล้วอยากจะอมเพื่อเลี้ยงความรู้สึกดี ๆ ไว้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ถ้ามันขมก็อย่าลังเลที่จะคายมันทิ้ง อย่าลืมว่าความรู้สึกของเราสำคัญที่สุดเสมอ

[บทนำ] ตั้งแต่วันนี้ห้ามพูดว่า "อะไรก็ได้"
1 เติมเต็มสิ่งดี ๆ ในชีวิตประจำวัน
2 ไหน ๆ แล้วก็จดจำชีวิต ด้วยถ้อยคำที่ไพเราะดีกว่า
3 ถ้ามันหวานฉันจะกลืน ถ้ามันขมฉันจะคาย
4 ใช่ว่าฉันไม่มีรสนิยม ฉันก็แค่ยังไม่เคยจัดการความรู้สึกเท่านั้น
5 ฝึกอดทนกับความเบื่อ

บทส่งท้าย เรื่องราวที่มีแค่ฉันเท่านั้นที่เขียนได้