สมิงมองหน้าภรรยาเหมือนในใจกำลังครุ่นคิด บัวเห็นสายตาแปลกประหลาดของสามีที่มองมาที่เธอแล้วรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ จึงหาทางเลี่ยงเสีย
 "ข้าจะไปทำอาหาร และจะให้เมฆเอาน้ำอุ่นมาให้ท่านล้างหน้า" บัวเอ่ยขึ้นเตรียมจะหันหลังเดินออกไป
 "เดี๋ยว" เท้าของเธอชะงักนิดหนึ่ง
 "ข้ายอมรับข้อเสนอของเจ้า ถ้าเจ้ามีวิธีรักษาให้ข้าเดินได้อีกครั้งข้าจะเลิกกับเจ้า" ถ้าบัวช่วยชีวิตคนตกน้ำได้จริงเขาก็น่าจะมีโอกาสหาย เขารอเวลานี้มานานเวลาที่เธอจะยอมเลิกกับเขาดี ๆ แต่เธอก็มายื่นให้ในวันที่เขาเดินไม่ได้พอดี อิสรภาพของเขาจึงต้องเลื่อนออกไปจนกว่าเขาจะหายดี "แต่ในระหว่างที่รอนี้เจ้าต้องดูแลข้ากับลูกให้ดี และต้องทำงานแทนข้าทั้งหมด" 
สิ้นเสียงของเขาบัวไม่ได้รับคำหรือปฏิเสธและไม่ได้หันหน้ามามองเขาอีก เธอเดินไปยังห้องครัวทันที แต่กระนั้นทั้งสองก็เข้าใจตรงกันแล้วว่าบัวยอมรับข้อเสนอของเขา และยอมทำตามสิ่งที่เขาร้องขอ ไม่สิ ไม่ใช่คำร้องขอแต่มันคือคำสั่งต่างหากล่ะ

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายไทยโบราณนะคะ แต่ไม่ได้ย้อนยุคไปไกลมาก ชื่อเรื่องอาจจะเหมือนจีนโบราณแต่ความจริงแล้วคือไม่ใช่ค่ะ (หวังว่าสักวันจะมีโอกาสได้เขียน)
ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวนาผู้ยากจนซ้ำสามียังพิการ เป็นเรื่องราวของนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่หกที่ทะลุมิติไปอยู่ในร่างหญิงอวบอ้วนในปีพุทธศักราช 2495 เธอต้องเลี้ยงลูกสองคนและสามีพิการขาหักทั้งสองข้างอีก แถมพวกเขายังชิงชังหญิงอ้วนใจร้ายอย่างเธอด้วย ภาษาที่ใช้ในเรื่องนักเขียนจินตนาการขึ้นมาเองค่ะไม่ได้อิงประวัติศาสตร์แต่อย่างใดเพราะอยากให้มีความเป็นแฟนตาซีหน่อย ๆ ส่วนประเพณีหรือวัฒนธรรมและความเป็นอยู่บางส่วนนักเขียนอ้างอิงมาจากเรื่องจริง แต่ส่วนใหญ่เกิดจากจินตนาการอาจมีบางบทบางตอนที่ไม่สมเหตุสมผล อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้าอยู่ในนิยาย เนื้อหาค่อนไปทางอีสานนะคะ ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ
ใครที่อยากรู้แล้วว่าเธอจะไปใช้ชีวิตอยู่ในยุคนั้นให้รอดพ้นได้อย่างไร โหลดอ่านกันได้เลยค่า
ขอให้ทุกคนสนุกกับการที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะ