"เซี่ยสุย" เกิดมาพร้อมหัวใจที่ด้านชา ตลอดสองชาติภพไม่เคยได้สัมผัสรสชาติของความรัก หรือกระทั่งความรู้สึกยามถูกปกป้องมาก่อน

    หลังจากถอนรากถอนโคนสามตระกูลใหญ่และสังหารศัตรูด้วยน้ำมือของตัวเอง เขาก็ย้อนกลับมาตอนตัวเองอายุสิบห้า เขากลบฝังความมืดมนบ้าคลังในหัวใจ แสร้งทำตัวเป็นเด็กหนุ่มผู้สุภาพอ่อนโยนอีกครั้ง ทุกสิ่งล้วนเหมือนก่อนหน้าไม่มีผิด ยกเว้นก็เพียงเพื่อนสมัยเด็กซึ่งเป็นแค่ความทรงจำเลือนรางในชาติก่อนที่ทำตัวไม่เหมือนเดิม ราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิหลอมละลายผืนดินเยือกแข็ง ในหุบเหวแห่งนี้มีใครคนหนึ่งเข้ามากอบกุมมือเปื้อนเลือดของเขาไว้

    ซ่งอวี้ฉีกทิ้งจดหมายรักเหมือนกำลังระบายโทสะ "นายไม่ต้องสนใจเจ้าพวกนี้ อย่าไปเชื่อคำหวาน ๆ ของพวกมันจะหน้าไหนก็สวะกันทั้งนั้น ความรักของพวกมันน่ะไม่มีค่าอะไรหรอก อย่าไปชอบพวกมันนะ ได้ไหม?" เซี่ยสุยจ้องมองเขาอยู่นานทีเดียว ก่อนจะคลี่ยิ้ม "ก็ได้ ฉันจะไม่ชอบพวกเขา" ฉันชอบแค่นายเท่านั้น!