สำหรับเธอ...มันคือความผิดพลาดที่เกิดขึ้นจากความเมามายเท่านั้น ซึ่งเธอไม่มีวันพลาดเป็นครั้งที่สองแน่ มันไม่มีทางเกิดขึ้นอีกเด็ดขาด!
   สำหรับเขา...มันคือความตั้งใจ มันคือโอกาสที่เขารีบฉกฉวยเอาไว้โดยไม่เสียเวลาคิด และเมื่อมีครั้งแรกย่อมมีครั้งต่อไป!

   “ฉันก็แค่เมา...ก็แค่พลาด...ไม่เห็นมีอะไร แค่ครั้งเดียวฉันไม่รู้สึกอะไรหรอก อย่ามาเรียกร้องสิทธิ์อะไรกับฉันอีก เสียเวลา ปล่อยฉันได้แล้ว” ดิตถ์ธรเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินอย่างนั้น อีกแล้วกับคำพูดเหมือนหญิงสาวกร้านโลกของเธอซึ่งเขาไม่ชอบใจทุกครั้งเมื่อได้ยินมันหลุดออกมาจากปากอวบอิ่มน่าจุมพิตนั่น
   “พรหมจรรย์เชียวนะ คุณไม่แคร์เลยรึไงผมเป็นคนพรากมันมา”
   “แคร์ทำไม มันก็เป็นแค่เยื่อบางๆ ที่ขาดไปแล้ว อย่าหวังว่าดารินคนนี้จะร้องไห้ฟูมฟาย ขอร้องให้นายมารับผิดชอบ ไม่มีวัน ขาดไปแล้วก็ดี ต่อไปฉันจะได้ไม่ต้องมาคอยแคร์มันอีก” ดารินยักไหล่ราวกับไม่แคร์อย่างที่บอกออกไปจริงๆ ซึ่งกิริยาแบบนั้นของเธอมันช่างขัดตาดิตถ์ธรนัก ใบหน้าหล่อเหลาขรึมลงอีกครั้ง
   “ที่พูดแบบนั้นหมายความว่าไง”
   “ก็...อยากสนุกกับใคร เมื่อไหร่ก็ไม่ต้องมานั่งแคร์มันยังไงล่ะ ขอบคุณนะที่นายช่วยเปิดทางให้ฉันสนุกกับชีวิตได้เต็มที่” ดวงตาคมเหมือนมีไฟลุกโชนขึ้นมาเมื่อได้ยินคำพูดแสนก๋ากั่นนั้นของหญิงสาวตรงหน้า ตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลาขรึมเครียดจนน่ากลัว ชายหนุ่มกัดฟันบอกออกไป
    “ถ้าเกิดอยากสนุก ทำไมไม่เรียกใช้บริการผมล่ะ ไหนๆ ผมก็เป็นทาสสวาทของคุณไปแล้วนี่”
    “ฝันไปเถอะ อย่างนายแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ” ดารินปฏิเสธทันควัน มันไม่มีทางเกิดขึ้นอีก ไม่มีทาง!

    ***ปล. โปรดโหลดตัวอย่างไปอ่านประกอบการตัดสินใจก่อนจะโหลดตัวเต็มนะคะ ถ้าใช่เกิดชอบแล้วค่อยโหลดตัวเต็มค่ะ ขอบพระคุณค่ะ ^^