"อะไรคือความสุขของมนุษย์?" ถ้าพูดถึงความสุข คนส่วนใหญ่คงนึกไปถึงความสำเร็จ ชื่อเสียงลาภยศ อำนาจ ทรัพย์สมบัติเงินทอง ความรัก และสิ่งอื่นๆ อีกมากมายที่คนเรามักใช้ทั้งชีวิตเพื่อไล่ล่าไขว่คว้าสิ่งเหล่านั้นมาสนองแรงปรารถนาที่เรียกร้องหาการเติมเต็มตลอดเวลาราวกับว่ามันไม่มีที่สิ้นสุด... ทว่าหากพูดถึง "การทำงาน" จะมีสักกี่คนที่จะนับรวมเอาคำว่า "งาน" เข้าไปเป็นหนึ่งในชุดคำตอบ สำหรับโจทย์ที่ชื่อว่า "ความสุข" ยิ่งสำหรับคนประเภทที่ทำงานด้วยความฝืนใจ คงมีแต่ความเบื่อหน่ายและทุกข์ทรมานจากงาน

    "ทำเต็มที่ แต่ไม่ซีเรียส" งานเขียนของ "พระไพศาล วิสาโล" เล่มนี้ ได้หยิบเอา "งาน" และ "ความสุข" มาบรรจงผูกมัดเข้าด้วยกันอย่างงดงาม สร้างนิยามที่แตกต่างออกไปจากที่เคยคิดกันว่า งานกับความสุขช่างอยู่ตรงข้ามและห่างไกลกันเหลือเกิน แต่แท้จริงแล้วการจับงานกับความสุขมาอยู่ร่วมกันมันไม่ต้องปฏิบัติอะไรให้ยากเย็นเสียด้วยซ้ำ เพียงแค่ต้อง "ทำ" สองสิ่งที่ง่ายดายเท่านั้นเอง คือ ทำ "กิจ" และ ทำ "จิต" 

    "ทำกิจ" หมายถึง การทำภาระการงานต่างๆ ตามหน้าที่อันสมควรอย่างเต็มกำลังความสามารถ ส่วน "ทำจิต" หมายถึง การปล่อยวางจิตใจ เข้าใจสัจธรรมแห่งโลก ว่าทุกสรรพสิ่งเป็นอนัตตา ล้วนไม่จีรัง ไม่มีประโยชน์จะไปยึดมั่นยึดถืออันใด เราจำเป็นต้องทำกิจและทำจิตควบคู่กันไปโดยที่ไม่แยกสองส่วนนี้ออกจากกันเด็ดขาด ผลที่จะเกิดตามมาคือ "สงบเย็นและเป็นประโยชน์" 

- ธรรมบรรยาย
- สงบเย็นเป็นประโยชน์

ความสุขในการงาน
- งานบำรุงใจ
- ทำงานอย่างปล่อยวาง
- ความสำเร็จคือจุดเริ่มต้นเเห่งความล้มเหลว
ฯลฯ

ความสุขในองค์กร
- ธรรมะในงาน ธรรมะในใจ
- เสริมสร้างพลังเเห่งความดีในองค์กร
- สู่องค์กรจัดการความดี
ฯลฯ

ความสุขในสังคม
- พุทธสังคมนิยมกับสังคมไทยปัจจุบัน

ปุจฉา- วิสัชนา
- ปล่อยวางไม่ใช่วางเฉย
- เมื่อไรจึงควรปล่อยวาง
- ทำงานอย่างไร ให้ใจเป็นสุข
ฯลฯ