หน้าที่ของคนเราที่จะพึงปฏิบัติต่อชีวิตร่างกายคือ การบริหารรักษาร่างกายให้ปราศจากโรค ให้มีสมรรถภาพ และประกอบประโยชน์เพื่อให้เป็นชีวิตดี ชีวิตที่อุดม ไม่ให้เป็นชีวิตชั่ว ชีวิตเปล่าประโยชน์ และในขณะเดียวกัน ก็ให้กำหนดรู้คติธรรมดาของชีวิต เพื่อความไม่ประมาท พระพุทธเจ้าตรัสห้ามมิให้ทำลายชีวิตร่างกาย ถ้าจะเกิดความอยาก ความโกรธ ความเกลียด ในอันที่จะทำลายชีวิตร่างกาย ก็ให้ทำลายความอยาก ทำลายความโกรธ ทำลายความเกลียดนั้นแหละเสีย อีกอย่างหนึ่ง ธรรมคือคุณงามความดี ตรงกันข้ามกับอธรรมคือความชั่ว ซึ่งโดยมากก็รู้กันอยู่ ฉะนั้น เมื่อเคารพในความรู้หมายความว่า เมื่อรู้ว่าไม่ดี ก็ตั้งใจเว้นไว้ เมื่อรู้ว่าดี ก็ตั้งใจทำดังนี้เรียกว่า เคารพในธรรมที่รู้โดยตรง ซึ่งทำคนให้เป็นคนกล่าวคือเป็นมนุษย์โดยธรรม

- ทุกชีวิตมีความตายเป็นเบื้องหน้า
- ปราชญ์กล่าวว่า ชีวิตนี้น้อยนัก
- ทางแห่งความตาย
- ปลดปล่อยใจ ก่อนถูกความตายบังคับ
- ทุกชีวิตมีเวลาอันจำกัด
- พุทธวิธีเพื่อการหัดตาย
- ผู้ประพฤติดี ย่อมฝึกตน
- ชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของมนุษย์
- ความดีเปรียบประดุจแสงสว่าง
- ผู้เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา
- การให้ธรรมะ ชนะการให้ทั้งปวง