"นางยั่งปทุมทอง" เล่มนี้ เป็น "หนังสือต้องห้ามของจีน" ตัวละครสำคัญของเรื่องคือ "พัวกิมเน้ย" กลับกลายเป็นสัญลักษณ์ของความแพศยาร่านราคะ "หลี่ฮั่นเสียง" ผู้กำกับมือทองแห่งเอเชีย เคยน้ำเศษเสี้ยวหนึ่งของเรื่องนี้ไปดัดแปลงสร้างเป็นภาพยนตร์ให้กับ "Shaw Brothers" แต่เนื่องจากเต็มไปด้วยบทอัศจรรย์พิลึกพิลั่น จึงกลายเป็นหนังต้องห้าม ไม่มีโอกาสฉายในเมืองไทย

    "นางยั่วปทุมทอง" เล่าชีวประวัติอันลำเค็ญของ "พัวกิมเน้ย" รวมทั้งผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของนาง ประกอบด้วย "บู๊ตั่ว" ที่พิกลพิการ "บู๊สง" ที่หล่อเหลาสง่างาม "ไซมึ้งเค่ง" ที่วิปริตวิตถาร ตั้งเก่งจี่ที่ประพฤติผิดในกาม สอดแทรกด้วยบทบาทของหญิงสาวอีกมากมายหลายนาง เช่น "ลี้ปั้งยี้" ที่อ้อนแอ้นแบบบาง หญิงรับใช้ "ดอกเหมย" ที่ทั้งรักทั้งแค้น ฉากพิศวาสบาดจิต ชวนให้วาบหวิวในอารมณ์

    "พัวกิมเน้ย" ..ไม่ใช่บุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ แต่เรื่องราวของนางสืบทอดมาหลายร้อยปี แท้ที่จริงพัวกิมเน้ยเป็นสตรีที่ถูกกดขี่ทำร้าย นางไม่ได้ชั่วช้าแพศยามาแต่กำเนิด ความยากไร้และเคราะห์กรรมซ้ำซ้อน บีบบังคับให้นางเดินสู่วิถีทางอีกสายหนึ่ง ในช่วงชีวิตของนางต้องเผชิญการเหยียบย่ำอัปยศอยู่ร่ำไป ในประวัติศาสตร์ อาจไม่มีบุคคลเช่นพัวกิมเน้ยดำรงคงอยู่ แต่ในสังคมอันแร้นแค้น สตรีที่มีชะตากรรมดุจเดียวกับนางต้องมีไม่น้อย นี่นับเป็นโศกนาฏกรรมของสตรีอ่อนแอในสังคมศักดินาอย่างแท้จริง!