...ใครที่ได้อ่านเรื่องราชทูตไทยไปเมืองลอนดอน ที่หม่อมราโชทัยแต่ง โดยเฉพาะผู้ที่เป็นนักเรียนภาษาต่างประเทศในชั้นหลัง ถ้าไม่รู้ฐานะของหม่อมราโชทัย น่าจะไม่เห็นราคาตามสมควรของหนังสือเรื่องนี้ บางทีอาจจะมีผู้ยิ้มเยาะว่าหม่อมราโชทัยช่างไปตื่นเอาของจืดๆ มาแต่งพรรณนา ดูเป็นวิจิตพิสดารไปด้วยความพิศวง ผู้ที่จะคิดเห็นเช่นกล่าวมานี้ ต้องนึกถึงฐานะของหม่อมราโชทัยว่า เมื่อแต่งหนังสือเรื่องนี้เป็นเวลาแรกที่ไทยจะได้พบเห็นของเหล่านั้นเป็นอย่างไร ถ้าอ่านด้วยรู้ฐานะเช่นว่านี้ ข้าพเข้าเชื่อว่าคงจะเห็นเป็นอย่างเดียวกันทุกคนว่าหม่อมราโชทัยแต่งพรรณาดีมิใช่น้อย แต่ใช้ถ้อยคำอย่างเก่าๆ เพราะคำใหม่ที่เราใช้กันยังไม่เกิดในเวลานั้น...(บางส่วนจากปก)

ตอนที่ 1 แต่งราชทูตออกจากกรุงเทพฯ จนถึงเมืองสิงคโปร์
ตอนที่ 2 ว่าด้วยราชทูตออกจากเมืองสิงคโปร์ไปถึงเมืองไกโรแว่นแคว้นอายฆุบโต
ตอนที่ 3 ว่าด้วยราชทูตออกจากไกโรถึงเมืองมอลตาและเมืองยิบรอเตอล และเมืองไวโต และเมืองปอร์ดสมัทในอิงแลนด์
ตอนที่ 4 ว่าด้วยราชทูตไปจากเมืองปอร์ดสมัธถึงเมืองลอนดอนดูการเล่นต่างๆ
ตอนที่ 5 ว่าด้วยราชทูตนำพระสาส์นขึ้นไปเฝ้ากวีน
ตอนที่ 6 ว่าด้วยพระนางเจ้าเชิญราชทูตไปเลี้ยงโต๊ะ
ตอนที่ 7 ว่าด้วยที่ว่าราชการ ชื่อปาลิเมนต์ และเมืองเบอมิงฮัม เมืองแมนเชสเตอ เมืองลิเวอปูล และเมืองชิฟิลด์
ตอนที่ 8 ว่าด้วยเฝ้ากวีนที่วังบักกิงฮัม ดูรำเท้าและการซ้อมทหาร และการอาวาหะเจ้าลูกเธอหญิงใหญ่
ตอนที่ 9 ว่าด้วยเฝ้ากวีนให้เจ้าหญิงลูกเธอปรินเซสกับปรินส์เฟรดดริกวิลเลียมลาไปเมืองปรูเซีย และราชทูตไปดูคุกและคลังและแม่น้ำเทมส์
ตอนที่ 10 ว่าด้วยกวีนตั้งขุนนาง และราชทูตเข้าเฝ้าทูลลาราชทูตไปดูที่ขังคนบ้า และบริติชมิวเซียม
ฯลฯ