"เขาจ้องเข้าไปในดวงตาเธอ ถามด้วยเสียงแหบพร่าและเต็มไปด้วยอารมณ์ว่า “คบกับผมได้ไหม หืม?” เขาพูดคำสุดท้ายให้เสียงสูงขึ้น คล้ายแปลงเสียงให้กลายเป็นมือที่ชุ่มชื้นไปด้วยสายลมในฤดูใบไม้ผลิมายั่วเย้าหัวใจคน “ไม่!” ทว่าเธอกลับปฏิเสธไปอย่างเด็ดเดี่ยว
เขาจ้องเธอสองวินาที ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรก็จูบเธออีกครั้ง

    เหรินเหยียนเฝ้าถามตัวเองมาตลอดว่าจะมีใครที่ปกป้องเขาเหมือนหญิงสาวจอมบื้อคนนั้นไหม แล้วเขาสามารถตีตัวออกหากจากเธอได้จริงๆ หรือเปล่า แต่คำตอบในหัวใจของเขาบอกว่า ‘ไม่ได้’ เขาจึงตัดสินใจเลิกทำตัวเป็นนักบวชผู้บำเพ็ญทุกรกิริยาเปิดสวิตช์อารมณ์ทั้งเจ็ดความปรารถนาทั้งหกสารภาพความในใจกับเธอขณะที่ฉู่เชียนเหมี่ยวเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอยังชอบเขาอยู่ก็ใครใช้ให้เขาดีกับเธอกันล่ะ ถ้าลองนับสิ่งดีๆ ที่เขาทำให้เธอทั้งคืน พอนับเสร็จท้องฟ้าก็สว่างพอดีเลยมั้ง แถมเขายังลงจากแท่นบูชามาขอความรักจากเธออีก เป็นผู้ชายที่ควรค่าให้คนรักขนาดนี้ เธอก็ต้องตอบตกลงแล้วไหมจากนั้นค่อยแก้แค้นเขา ยั่วยวนเขา ล่อลวงเขา ให้เขากลายเป็นลูกไก่ในกำมือเธออย่างสมบูรณ์!