"ฉัน" และเพื่อนขับเครื่องบินไปตกบนดาวอังคาร เพื่อนของฉันเสียชีวิต ฉันต้องติดอยู่อย่างโดดเดี่ยวบนดาวอังคาร ดินแดนโบราณกว่า 2,000 ปี ในไม่ช้าฉันก็ได้พบกับผู้อาศัยบนดาวดวงนี้ซึ่งเป็นมนุษย์ แต่หน้าเหมือนแมว ฉันโดนชาวแมวจับตัวไป และได้พบกับหัวหน้ากลุ่มที่เรียกว่า "แมงป่องใหญ่" ที่ช่วยฉันเอาไว้ เขาเป็นเจ้าของบ้านที่เป็นเจ้าของสวน "ใบเพ้อเจ้อ" (เปรียบเหมือนฝิ่น) ยาเสพติดที่ชวนให้แมวทุกตัวต่างก็หมกมุ่นจนสูญเสียศักดิ์ศรีและความคิดอย่างสิ้นเชิง ข้าวก็ไม่กิน งานก็ไม่ทำ น้ำก็ไม่อาบ เอาแต่เฝ้ารอจะกินแต่ใบเพ้อเจ้อ ใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยการขายของเก่าที่สะสม เครื่องลายคราม หนังสือ

    "แมงป่องใหญ่" จ้างให้ฉันเป็นคนเฝ้าสวนเพื่อปกป้องใบเพ้อเจ้อของเขา จนฉันได้เรียนรู้ภาษาและทำความคุ้นเคยกับประเทศและวัฒนธรรมของ "ดาวแมว" โดยมีแมงป่องใหญ่และแมงป่องเล็ก ลูกชายของเขาคอยแนะนำ ฉันพบกับปัญหามากมายในสังคมเมืองแมว รวมถึงการปฏิบัติต่อผู้หญิงอย่างเลวร้าย การขาดสุขอนามัย และมาตรฐานอาคารที่ย่ำแย่ ใครเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในวันแรกก็ถือว่าเรียนจบได้ใบประกาศ พิธภัณฑ์ก็เต็มไปด้วยห้องว่าง เนื่องจากข้าวของถูกขายให้กับชาวต่างชาติ นักการเมืองเวลาพูดถึงเรื่องราชการก็ง่วงเหงาหาวนอน แต่พอพูดถึงโสเภณีก็ตาตื่นทันที

    เมื่อมีคนถูกฝังทั้งเป็นเพราะบ้านพัง มีแต่ชาวแมวมามุงดู แต่ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วย จน "ฉัน" ต้องดึงเอาจิตวิญญาณแห่งชาติ (สกุลเงินของประเทศแมว) ออกมานั่นแหล่ะ ชาวแมวถึงจะยอมออกมาช่วย การถกเถียงทางการเมืองถูกครอบงำ พอได้ยินข่าวว่าต่างประเทศมีการปฏิรูปก็อยากจะปฏิรูปบ้าง...จนชาวแมวจำนวนมากถูกฆ่าตายในการปฏิวัติ และในที่สุดประเทศก็ถูกรุกรานโดยมหาอำนาจต่างชาติ ผู้รุกรานขังแมวที่เหลือไว้ในกรง และชาวแมวก็ลงเอยด้วยการกัดกันเองจนตาย หลายเดือนต่อมา ฉันก็ได้รับการช่วยเหลือจากยานอวกาศฝรั่งเศสที่บินผ่านมา

- เนื้อหาสะท้อนปัญหาสังคมของหลาย ๆ ประเทศ เช่น ปัญหายาเสพติดการเพิกเฉยต่อปัญหา
- เป็นหนึ่งในวรรณกรรมชื่อดังของประเทศจีน ที่ได้รับการแปลไปทั่วโลก
- แม้จะเขียนมา 100 ปีแล้ว แต่เนื้อหายังทันสมัย ไม่ตกยุค