แล้วรถขยะก็ตัดสู่ท้องทุ่งกว้างใหญ่หลังอาคารตึกร้างจริงๆ อย่างหมีกว่า.. มันคือลานดินกว้าง ถมแผ่ออกไปกลางท้องนา ทุ่งร้างแห่งนั้นกำลังจะกลายเป็นหนองน้ำ กอพงสะบัดใบแสกสากๆ สุดลานดิน คือกองขยะที่เรี่ยราดพะเนินเทินทึก คนซื้อเศษขยะมาต่อเพิงพักอาศัย ใช้กล่องกระดาษสีน้ำตาลเก่าๆ ทำหลังคา กั้นฝาด้วยสังกะสีไหม้ไฟ เริ่มเห็นชายสูงอายุในชุดปอนๆ สวมหมวกปีกกว้าง กำลังคิดแยกขยะ เข้ารวมกองหน้าเพิงพัก แกเหยียดหลังโค้งค่อม เงยหน้าขึ้นมอง ยิ้มจนเห็นไรฟันขาวมอๆ ไม่ครบซี่..

    "บ้านสองชั้น" นิยายที่เขียนไว้นานกว่าสิบปี ตั้งแต่ผู้เขียนรับราชการอยู่จังหวัดสมุทรปราการ ช่วงสมัยใกล้เคียงกับการเขียนนิยายเรื่อง "พายุตะวันตก" มันคือเรื่องราวก่อนนโยบายยุคสี่จุดศูนย์ที่นายกรัฐมนตรีเน้นให้คนไทยทุกกลุ่มอาชีพ ก้าวตามโลกให้ทัน ไม่อย่างนั้น จะกลับกลายเป็นน้ำท่วม รถติด ยังคงมีอยู่อย่างเหนียวแน่นในสังคมกรุงเทพฯ รอบปริมณฑล และกำลังกระจายออกไปในทุกจังหวัด เรื่องราวยังคงทันเหตุการณ์ ผู้เขียนจึงขอร่วมสมัย ด้วยการบอกว่า "บ้านสองชั้น" คือนิยายในยุคสี่จุดศูนย์

    เหตุการณ์ทุกเหตุการณ์ ฉากทุกฉากคือเรื่องจริง ผู้เขียนเพียงมีหน้าที่มาหลอมรวม ปะติดปะต่อ ให้เป็นนิยาย เพื่อสะท้อน "สังคมยุคทุนนิยม" ที่ขยะกำลังจะล้นเมือง ไม่ว่าขยะดิจิทัล ขยะโรงงาน ขยะสิ่งบริโภค น้ำท่วม รถติด ไฟไหม้ มลพิษเต็มบ้านเต็มเมือง "บ้านสองชั้น" คือ เรื่องราว "องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น" ทั้งกำกับดูแล ทำงานในพื้นที่ ตั้งแต่ครั้งยังเป็นสุขาภิบาล ช่วงต่อปรับเป็นองค์การบริหารส่วนตำบลและเทศบาลทั่วประเทศ เคยไปนั่งร่างพระราชบัญญัติองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย ลงไปแก้ปัญหาในท้องถิ่นอย่างต่อเนื่อง ทำงานที่นั่น กินนอนในสำนักงาน ดังนั้น ผู้เขียนมั่นใจข้อมูลและข้อเท็จจริงที่นำเสนอ..