วัฒนธรรมการทำมาหากินโดยการปลูกข้าวนาดำ "เฮ็ดนาเมืองลุ่ม" ทำให้ชาวไทในอัสสัมและอรุณาจัลประเทศ เลือกตั้งถิ่นฐานอยู่บนที่ราบลุ่มริมฝั่งแม่น้ำพรหมบุตรและแควของแม่น้ำนั้นเช่น น้ำหก (Dhihing river) ปรับแต่งพื้นที่ลุ่มน้ำให้เป็นนา และวางระบบผันน้ำเข้านา   เพื่อปลูกข้าวนาดำตามวิถีเดิมสร้างเรือนไม้และไม้ไผ่ที่มีเสาและยกพื้นเรื่อนขึ้นสูง มีใต้ถุน เพื่อให้พ้นจากน้ำเวลาน้ำท่วม มีแต่กลุ่มไทอาหมเท่านั้นที่รับวัฒนธรรมแบบอินเดียในการสร้างเรือนแบบใช้พื้นดินเป็นพื้นเรือน   วัฒนธรรมไทที่ให้ความเข้มข้มกับการเป็นเครือญาติและชุมชน   ทำให้ชาวไทอยู่กระจุกตัวเป็นหมู่บ้าน   มีหอเสื้อบ้านซึ่งคือที่สิงสถิตของบรรพชนผู้สร้างหมู่บ้าน   นิยมแต่งงานภายในกลุ่มคนไทด้วยกัน   สร้างเรือนแล้วขยายเพิ่มห้องต่อเรือนให้ยาวออกไปเรื่อยๆ หรือสร้างเรือนเล็กติดกับเรือนใหญ่ เรียกว่าเรือนอ่อน ความสำคัญของครอบครัวในวัฒนธรรมไท   ทำให้ห้องครัวหรือที่เตาไฟมีความเป็นพิเศษ   เป็นที่ซึ่งสมาชิกต่างรุ่นอายุของครอบครัวจะมาพบปะสัมพันธ์กันในรอบวัน

- Figure Lists in Supplementary Part
- แผนที่เส้นทางสำรวจ
- เกริ่นนำ ก่อนเดินทาง
- จดหมายถึงพี่น้องไท
- บินไปกัลกัตตา
- ลัดฟ้าสู่อัสสัมแดนไท
- อู่นีพี่น้องไทที่บ้านลองกอนและบ้านเซอราปาจัน
- สืบประวัติศาสตร์ไทพาเก
- น้ำชามื้อเช้ากับแผนการเดินทางเยือนบ้านไท
- เยือนหม่านพาเกใต้
ฯลฯ