ในบรรดานิกายต่างๆ ของพุทธศาสนา "วัชรยาน" หรือ "พุทธศาสนาแบบธิเบต" นับว่าโดดเด่นอย่างมากในแง่การให้ความสำคัญอย่างมากกับวิธีการตายอย่างถูกต้อง ซึ่งครอบคลุมไปถึงวิธีการปฏิบัติหลังตายแล้ว เรียกได้ว่าการตายเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ที่ต้องเรียนรู้ มิใช่เพื่อการไปเกิดในภพภูมิใหม่ที่พึงปรารถนาเท่านั้น หากแต่จุดหมายสูงสุดคือการวิมุติหลุดพ้นเลยทีเดียว

    "ประตูสู่สภาวะใหม่ คำสอนธิเบตเพื่อเตรียมตัวตายและช่วยเหลือผู้ใกล้ตาย : เล่ม 2" เล่มนี้ มีส่วนช่วยอย่างมากในการเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับความตาย คนทั่วไปนั้นมักเห็นว่าความตายนั้นเป็น "ปัญหา" หรือ "ภาวะจนตรอก" ที่ทุกคนต้องพ่ายแพ้สถานเดียว แต่ที่จริงความตายนั้นเป็น "โอกาส" แห่งความเจริญงอกงามของชีวิตด้านใน ทั้งของผู้กำลังจะตายหรือตายแล้ว และผู้ที่ยังอยู่ "กุญแจ" สำคัญนั้นอยู่ที่ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับ "ความตาย" รวมทั้งการรู้จักธรรมชาติแห่ง "จิต" ของตนอย่างลึกซึ้ง และที่สำคัญไม่น้อยก็คือ "สติ" หรือการประคองจิตไม่ให้หวั่นไหวไปกับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งก่อนตายและหลังตาย

บทที่ 1 คำแนะนำจากใจเพื่อช่วยเหลือผู้ใกล้ตาย
บทที่ 2 กรุณา : แก้วสารพัดนึก
บทที่ 3 การช่วยเหลือทางจิตวิญญาณสำหรับผู้ใกล้ตาย
บทที่ 4 ข้อปฏิบัติสำหรับผู้ใกล้ตาย
บทที่ 5 กระบวนการสู่ความตาย
บทที่ 6 พื้นภูมิ
บทที่ 7 รัศมีประจำจิต
บทที่ 8 บาร์โดแห่งการถือกำเนิด
บทที่ 9 การช่วยเหลือหลังความตาย
บทที่ 10 ประสบการณ์ใกล้ตาย : บันไดสู่สวรรค์?
บทที่ 11 กระบวนการอันสากล
บทที่ 12 สันติทาส