"ประวัติศาสตร์ท่องเที่ยวไปตามทาง (แล้วเราก็รอวัน)" คือประวัติศาสตร์ของการเขียนความคิดด้วยกวีนิพนธ์ ผ่านมุมมองเเละการวิเคราะห์เเบบหลังสมัยใหม่ ขุดค้นมายาคติทางประวัติศาสตร์โบราณคดีเเละการเมือง ตลอดจนเปิดเปลือยให้เห็นถึงช่วงชั้นต่างๆ ของอำนาจที่ซ่อนเร้นอยู่ในทุกบริบทของสังคม ผ่านการตั้งคำถามทั้งต่อประวัติศาสตร์กวีนิพนธ์ (ไทย) ต่อประวัติศาสตร์ชาติต่อตัวตนเเละอารมณ์ความรู้สึกร่วมสมัย

1. บางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง
- ข้อสังเกต (กวีนิพนธ์เกี่ยวกับดอกไม้)
- ยามเช้า (ข่าวคราวออกเดินทาง)
- ผู้มีส่วน (รอยเท้าเเห่งการเรียกร้อง)
- เเม่เเละลูกชาย (ไม่มีเม็ดฝนในฤดูเพาะปลูก)
- บทกวีเเละกวาง (ระหว่างกวีเเละสิงโต)
ฯลฯ

2. มีคนพูดให้ฟังอยู่เสมอ
- กลืน (หนึ่งขณะเสมอภาค)
- ตัวละครเเปลกหน้า (บันทึกบทหนึ่งในฤดูร้อน)
- บทสนทนาในห้องสอบสวน (สิ่งที่สำนวนคดีมิได้บันทึก)
- ปืน (เหตุการณ์ในหุบเหวลึก)
- ผี (ต้นมะขามสนามหลวง)
ฯลฯ