หนังสือ "ปาฏิหาริย์นั้นมีจริง : ความบังเอิญของไทยในการเอาตัวรอดจากอังกฤษหลังสงครามโลกครั้งที่สอง" เล่มนี้ มีข้อเสนอว่าสาเหตุที่ไทยรอดพ้นจากการลงโทษโดยอังกฤษนั้นหาได้เกิดจากการทูตแบบไผ่ลู่ลม บทบาทของเสรีไทย หรือความช่วยเหลือของสหรัฐอเมริกาแต่อย่างใด หากแต่เกิดจากปาฏิหาริย์และความบังเอิญ โดยหนังสือเล่มนี้ได้อาศัย "วิธีคิดอันสวนทางจากข้อเท็จจริงอย่างจำกัด" (restrained counter-factualism) เพื่อพิจารณาว่ามีทางเลือกใดที่ผู้กำหนดนโยบายไทยได้คิดเอาไว้แต่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงบ้าง

    หนังสือเล่มนี้พบว่าการประกาศสันติภาพในวันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2488 เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของปัญหาเท่านั้น และไม่ใช่จุดที่ช่วยให้ไทยรอดพ้นแต่อย่างใด เพราะผู้กำหนดนโยบายไทยมีความประสงค์ที่จะลงนามในสัญญาที่ลงโทษไทย ราวกับชาติที่แพ้สงครามถึงสามครั้งสามหน แต่กลับมีเหตุบังเอิญทำให้ไทยไม่ได้ลงนามในสัญญาที่ว่าถึงสามครั้งเช่นเดียวกัน

สารบัญ : ปาฏิหาริย์นั้นมีจริง : ความบังเอิญของไทยในการเอาตัวรอดจากอังกฤษหลังสงครามโลกครั้งที่สอง

1. สภาพปัญหา ปาฏิหาริย์ และวิธีคิดอันสวนทางจากข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
2. ปัญหาของวันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2488 : ท่าที่อังกฤษ อเมริกา และไทย
3. ยอมทุกอย่างเพื่อยุติสงคราม : เจรจาที่แคนดีครั้งที่ 1
4. ต่อรองและเตะถ่วง: การเจรจาที่แคนดีครั้งที่ 2
5. ลงนามหรือไม่: ความแตกแยกในรัฐบาล กับการเจรจาครั้งสุดท้ายที่สิงคโปร์
6. ด้วยปาฏิหาริย์และความบังเอิญ