เนื่องจาก "หม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล" ทรงเป็นพระอนุวงศ์ฝ่ายในเพียงองค์เดียวที่ได้มีโอกาสถวายการรับใช้พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวโดยใกล้ชิด ได้ทรงรับพระมหากรุณาธิคุณเป็นอเนกประการ นับแต่เสด็จเสวยสิริราชสมบัติใน พ.ศ.2453 ตราบจนเสด็จสวรรคตใน พ.ศ.2468 ฉะนั้นบทนิพนธ์ในตอน "สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 6" และ "ผู้เขียน" จึงเป็นบันทึกประวัติศาสตร์ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ตั้งแต่ยังทรงดำรงพระอิสริยยศเป็นสมเด็จพระยุพราชเรื่อยไปจนเสด็จสวรรคต ที่องค์ผู้ทรงนิพนธ์ได้ทรงพบเห็นและทรงอยู่ในเหตุการณ์นั้น ๆ ด้วยองค์เอง

    จากการที่องค์ผู้ทรงนิพนธ์ทรงเป็นฝ่ายในที่ได้มีส่วนรู้เห็นความเป็นไปในราชสำนักพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งแวดล้อมไปด้วยพระราชวงศ์และข้าราชบริพารฝ่ายหน้า บทนิพนธ์นี้จึงเป็นบันทึกประวัติศาสตร์ของฝ่ายใน ที่มีมุมมองแตกต่างไปจากข้อเขียนของข้าราชบริพารฝ่ายหน้าที่เคยเผยแพร่กันมาในช่วงเวลาก่อนหน้า และเป็นบทนิพนธ์ที่จะช่วยสร้างเสริมความรู้ความเข้าใจในพระราชประวัติ พระราชกรณียกิจ พระราชจริยาวัตร และพระราชนิยมในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวให้ชัดเจน สมดังปณิธานใน หม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล ผู้ทรงนิพนธ์บันทึกนี้ไว้เป็นมรดกของชาติสืบไป

- พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 6