"พระไตรปิฎก" เป็นคัมภีร์อันเป็นหลักฐานชั้นที่หนึ่งของพระพุทธศาสนา ได้นำสืบกันมาโดยมุปาฐะบ้าง โดยจารึกเป็นอักษรในใบลานและในแผ่นกระดาษเป็นเล่มสมุด หรือหนังสือบ้างตามกาลอันควรมาโดยลำดับนับได้ 2,500 ปี เศษแล้ว

    พระคัมภีร์นี้ได้เป็นโยชน์แก่มนุษยชาติตลอดมา เป็นเข็มทิศของผู้เดินทางอยู่ในมหาสมุทร คือ สังสาระอันหาเบื้องต้นเบื้องปลายได้ยากนี้ ได้อำนวยประโยชน์แก่ผู้ปฏิบัติตามเป็นล้นพ้นสุดพรรณนา ที่สุดของประโยชน์นั้นคือการตัดสมุทัยอันเป็นมูลเหตุแห่งสังสาระและทุกข์ทั้งมวล

    พระไตรปิฎกได้ชี้ไว้ซึ่งประโยชน์ทั้ง 3 ประการ คือประโยชน์ในปัจจุบันโลกนี้ ประโยชน์ในอนาคต โลกหน้า และประโยชน์สูงสุด คือมรรคผลนิพพาน ใครต้องการประโยชน์ใด ก็ประพฤติตนตามทางที่ทรงชี้ไว้ว่าเป็นเหตุแห่งประโยชน์อย่างนั้น เหมือนต้นไม้ใหญ่ มีเปลือก กระพี้ แก่น ยอดและใบอันสมบูรณ์ ใครต้องการส่วนใด ก็เลือกถือเอาสิ่งนั้นได้ตามปรารถนา