...เขาไม่อยากเป็นริงเงอร์ นี่คือหนึ่งในสิ่งแรกๆ ที่เขารู้เกี่ยวกับตัวเอง เขาบอกไม่ได้ว่ารู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่   แต่รู้ได้เร็วมาก และที่ยิ่งกว่าเร็วก็คือ มันอยู่ลึกๆ ข้างใน เหมือนกับความหิว   แต่มันแตกต่างจากทุกความหิว แตกต่างและทรมานยิ่งกว่า เพราะมันอยู่ตรงนั้นเสมอ ความหิวมาเยือนแค่ครั้งคราว แล้วมันก็หายไปอย่างรวดเร็วทันทีที่อาหารตกถึงท้อง แต่เจ้าสิ่งนี้ไม่มีอะไรทำให้มันอิ่มได้ มันจึงไม่เคยหายไป…

…บางครั้งเขาก็อยากให้มันตามหาเขา ไล่จับเขา เพราะอย่างน้อย เขาก็สามารถวิ่งหนี สามารถไปหลบซ่อน แต่มันกลับอยู่เฉยๆ มันแค่รอ รอให้เขาเข้าไปหามันเอง และเจาก็จะไป เขาจะเข้าไปหามันแน่นอน เขาจะเข้าไปหามัน โดยไม่จำเป็นต้องปั่น หรือวิ่ง หรือเดิน หรือเคลื่อนไหวสักนิด เขาจะหล่นลงไปกองที่ตักของมันโดยไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากหายใจ ท้ายที่สุด เขาจะไปถึงที่นั่น ด้วยการโตขึ้นเพียงหนึ่งวัน...(จากปกหลัง)

วรรณกรรมรางวัลนิวเบอรี