สุภัททะ! ในธรรมวินัยนี้แล มีอริยมรรคมีองค์ ๘
ถ้าภิกษุทั้งหลายเหล่านี้ พึงอยู่โดยชอบไซร้ โลกก็จะไม่ว่างจากพระอรหันต์ทั้งหลาย.
อานนท์! ในกาลบัดนี้ก็ดี ในกาลล่วงไปแห่งเราก็ดี ใครก็ตาม จักต้องมีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ
ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ; มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ.
อานนท์! ภิกษุพวกใด เป็นผู้ใคร่ในสิกขา, ภิกษุพวกนั้น จักเป็นผู้อยู่ในสถานะอันเลิศที่สุดแล.

มหา. ที. ๑๐/๑๗๕/๑๓๘. , มหาวาร. สํ ๑๙/๒๑๗/๗๔๐.

1. เนื้อแท้ที่ไม่อันตรธาน
2. ผู้ชี้ขุมทรัพย์!
3. ทรงแสดงเรื่องที่เป็นไปได้ยากเกี่ยวกับพระองค์เอง
4. พระพุทธเจ้า ทั้งในอดีต, อนาคต และในปัจจุบันล้วนแต่ตรัสรู้อริยสัจสี่
5. พระพุทธองค์ ทรงพระนามว่า “อรหันตสัมมาสัมพุทธะ” ก็เพราะได้ตรัสรู้อริยสัจสี่
6. จงสงเคราะห์ผู้อื่นด้วยการให้รู้อริยสัจ
7. อริยสัจสี่โดยสังเขป (ทรงแสดงด้วยความยึดในขันธ์ห้า)
8. การรู้อริยสัจสี่ ทำให้มีตาสมบูรณ์
9. การสนทนากับพระอานนท์ เรื่องกัลยาณมิตร
10. กัลยาณมิตรของพระองค์เอง
11.ขยายความแห่งอริยมรรคมีองค์แปด
12.โลกจะไม่ว่างจากพระอรหันต์
13. ความเหมือนและความแตกต่างระหว่าง สัมมาสัมพุทธะ กับ ภิกษุปัญญาวิมุตติ
14. ไม่ได้ทรงประพฤติพรหมจรรย์เพื่อให้เขานับถือ
15. ทรงสอนเฉพาะแต่เรื่องทุกข์กับความดับสนิทของทุกข์
16. คำของพระองค์ ตรงเป็นอันเดียวกันหมด
17.หลักที่ทรงใช้ในการตรัส (๖ อย่าง)
18.สิ่งที่ตรัสรู้แต่ไม่ทรงนำมาสอน มีมากกว่าที่ทรงนำมาสอนมากนัก
19. ถ้ามัวรอให้รู้เรื่องที่ไม่จำเป็นเสียก่อนก็ตายเปล่า
20. คำสอนที่ทรงสั่งสอนบ่อยมาก
21.ลำาดับการหลุดพ้น เมื่อเห็นไตรลักษณ์
22.ผู้ไม่เข้าไปหา ย่อมหลุดพ้น
23.มนุษย์เป็นอันมาก ได้ยึดถือเอาที่พึ่งผิดๆ
24.จงเจริญสมาธิ จักรู้อริยสัจตามเป็นจริง
25. ทรงมีหลักเกณฑ์การฝึกตามลำดับ (อย่างย่อ)
26. ทรงเป็นพี่เลี้ยงให้แก่สาวกชั่วระยะจำเป็น
27 ทรงฆ่าผู้ที่ไม่รับการฝึก
28.ตถาคตเป็นเพียงผู้บอกทางเท่านั้น
29.ท่อนไม้ที่ลอยออกไปได้ถึงทะเล
30. กระดองของบรรพชิต
31. ผู้มีหลักเสาเขื่อน
32.วิหารธรรมที่ทรงอยู่มากที่สุด ก่อนตรัสรู้
33.วิหารธรรมที่ทรงอยู่มากตลอดพรรษา และทรงสรรเสริญมาก
34. ผู้ไม่ประมาทในความตายแท้จริง
35. ทางรอดสำหรับภิกษุไข้
36. เมื่อ “เธอ” ไม่มี!
37.ความดับทุกข์มี เพราะความดับแห่งนันทิ
38.อาการดับแห่งตัณหาในนามแห่งนันทิ
39.ผู้แบกของหนัก
40. ดับตัณหา คือปลงภาระหนักลงได้
41. ต้องท่องเที่ยวมาแล้ว เพราะไม่รู้อริยสัจสี่
42. ที่สุดแห่งการท่องเที่ยวของพระองค์
43.“สิ่งนั้น” หาพบในกายนี้
44. ทรงมีความชราทางกายภาพเหมือนคนทั่วไป
45. ทรงประกาศธรรมเนื่องด้วยการปลงอายุสังขาร
46. ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา
47.ถุงธรรม
48. การปรินิพพานในปัจจุบัน
49. ตั้งหน้าทำก็แล้วกัน
50. ทรงเป็นผู้เอ็นดูเกื้อกูล แก่สรรพสัตว์ทั้งปวง

ด้วยปรารภเหตุที่ว่า หลายคนยังเห็นคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า เป็นสิ่งที่ยาก หรือเป็นสิ่งที่ไกลตัว
เกินไป ทำให้มีน้อยคนนักที่จะหันมาใส่ใจศึกษาคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าอย่างจริงจัง ทั้งๆ ที่พระองค์ได้ตรัสไว้
แล้วว่า คำสอนที่พระองค์ตรัสสอนทั้งหมดนั้น บริสุทธิ์บริบูรณ์แล้วสิ้นเชิง อีกทั้งคำสอนนั้น ยังเป็นสิ่งที่เรียกว่า
“อกาลิโก” คือใช้ได้ไปตลอด ไม่มีคำว่าเก่าหรือล้าสมัย และใช้ได้กับบุคคลทุกคน อันจะเห็นได้จากในสมัยพุทธกาล
ที่พุทธบริษัท ๔ ทั้งหลายนั้น มีคนจากหลายชาติและวรรณะนอกจากนี้พระองค์ยังได้ตรัสอีกว่า บุคคลที่ท่านตรัสสอนนั้น
มีตั้งแต่ พรหม เทวดา ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ไปจนถึงปุถุชนคนธรรมดาทั่วไป และทุกคนนั้น เมื่อนำคำสอนของ
พระองค์ไปปฏิบัติแล้ว ก็สามารถแก้ทุกข์หรือดับทุกข์ให้กับตนเองได้ทั้งสิ้น