ความยึดติดที่เขามีต่อนางหาได้ลดน้อยลง.. เพราะการแต่งงานของทั้งสอง มีแต่จะยิ่งรุนแรงขึ้น นางหวั่นไหวทีละน้อยเพราะความยึดติดของเขา มีใจให้เขาโดยไม่รู้ตัว.. วันที่ "อาหว่าน" เข้าพิธีปักปิ่น จวนรุ่ยอ๋องได้ส่งต้นไม้อัญมณีที่เจิดจ้าจนตาแทบบอดมาเป็นของขวัญแสดงความยินดี ประหนึ่งกลัวทุกคนจะไม่รู้ว่า "รุ่ยอ๋องซื่อจื่อ" อยากรีบแต่งอาหว่านเข้าบ้านใจแทบขาด "องค์หญิงคังอี๋" รักบุตรสาวคนนี้อย่างยิ่ง หลังจากเข้าพิธีปักปิ่นก็อยากให้อาหว่านอยู่บ้านอีกสักสองสามปี ต่อให้รุ่ยอ๋องกับชายารุ่ยอ๋องพูดจนน้ำลายแห้งก็ไม่ยอมให้บุตรสาวออกเรือน น่าเสียดายที่สามีไม่ได้ความ ถูกรุ่ยอ๋องมอมสุราจนตกปากรับคำยอมให้อาหว่านออกเรือนภายในปีนี้

    ในที่สุด "เว่ยเสวี่ยน" ก็ได้แต่งงานกับ "อาหว่าน" สมปรารถนา แม้จะต้องเลื่อนเวลาเข้าหอออกไปเพราะอาหว่านร่างกายอ่อนแอ แต่เขาก็มีความสุขกับการขบกัดอาหว่านตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้าทุกค่ำคืน เมื่ออาหว่านพบว่าสายตาเขาที่มองนางเหมือนต้องการกลืนกินนางลงไปทั้งตัว ก็ทำให้นางกลัวว่าเขาจะทนไม่ไหวเสียก่อน ขณะเดียวกัน การต่อสู้ระหว่างองค์รัชทายาทกับองค์ชายสามก็เริ่มชัดเจนขึ้น ทั้งสองต่างต้องการดึงเว่ยเสวี่ยนที่ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้มาเป็นฝ่ายตน แต่ไม่มีสักคนที่อ่านออกว่าเว่ยเสวี่ยนผู้โหดเหี้ยมมีแผนอะไรอยู่ในใจกันแน่..