ในที่สุดอาหว่านก็ตั้งครรภ์สมดังใจหวัง มีความรู้สึกว่าตนที่มีสามีและบุตรจะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์เสียที ใครจะรู้ว่าเขาจะทำใจยอมรับเลือดเนื้อในครรภ์ของนางมิได้รู้สึกเพียงว่านั่นคือคนที่จะมาแย่งภรรยาของตน

    "เว่ยเสวี่ยน" รับราชโองการมาปราบพวกหมานที่รุกรานชายแดน เขาทนเห็นอาหว่านลำบากไม่ได้ แต่ที่ทนไม่ได้ยิ่งกว่าคือการต้องแยกจากกันโดยเฉพาะความเจ็บปวดเมื่อชาติก่อนที่ต้องพรากจากกันคนละชาติภพ เคราะห์ดีที่หลังจากมาถึงชายแดน อาหว่านปรับตัวได้เป็นอย่างดี ทั้งยังสามารถท่องเที่ยวไปทั่ว มีชีวิตอิสระยิ่งกว่าตอนอยู่เมืองหลวง

    เว่ยเสวี่ยนกลับมายังสถานที่ฝั่งร่างเขาเมื่อชาติก่อน เขาเป็นดั่งปลาได้น้ำยิ่งกว่าอาหว่านเสียอีก เพราะมีประสบการณ์จากชาติก่อน ไม่ว่าจะบัญชาการกองทัพ หรือเผด็จศึกศัตรู เว่ยเสวี่ยนล้วนจัดการได้อย่างง่ายดาย จนสร้างชื่อเสียงไว้ไม่น้อย

    แม้พวกหมานจะมาก่อกวนอยู่บ่อยๆ แต่สองสามีภรรยายังคงอยู่ด้วยกันอย่างหวานชื่น เว่ยเสวี่ยนทะนุถนอมนาง ไม่เคยตีหน้าบึ้งตึงใส่นาง แต่หลังจากรู้ว่านางตั้งครรภ์ สีหน้าของเขาพลันดำทะมึน ต้องการให้นางทำแท้ง เขากลัว กลัวว่าอาหว่านจะคลอดลำบากเหมือนมารดาของตน เขาไม่ต้องการบุตร เขาต้องการแค่อาหว่านเท่านั้น "อาหว่าน" เฝ้าฝันว่าจะมีบุตรสักคนมาตลอด ลำบากไม่น้อยกว่าจะสมใจปรารถนา นึงไม่ถึงว่าบิดาของบุตรจะไม่ต้องการ นางโมโหจนกัดเขาไปหลายที อยากกัดให้เขาตาสว่างใจแทบขาด