"มิลินทปัญหา" เป็นปกรณ์เก่าแก่ที่สำคัญในพระพุทธศาสนาปกรณ์หนึ่ง ไม่ปรากฏว่าผู้ใดเป็นผู้รจนา เชื่อกันว่ามีขึ้น ณ ภูมิภาคทางตอนเหนือของอินเดีย ในราวพุทธศักราช 500 อันสาเหตุมาจากพระคันถรจนาจารย์มีความประสงค์จะชี้แจงข้อพระธรรมในพระพุทธศาสนาให้หายสงสัย โดยใช้การสนทนาระหว่าง "พระยามิสินท์โยนกราช" กับ "พระนาคเสน" อันมีมูลความจริงมาตั้งเป็นเค้า แล้วแต่งอธิบายพระธรรมตามหลักพระพุทธศาสนาเข้าไป

    กล่าวได้ว่าผู้รจนาคัมภีร์นี้เป็นผู้มีความรู้แตกฉานในพระไตรปิฎก สามารถอ้างได้ทุกคัมภีร์ สำนวนโวหารก็ไพเราะ และที่สำคัญ เป็นผู้ที่ฉลาดปราดเปรื่อง ทั้งในกระบวนการวินิจฉัยและวิสัชนาพระธรรมวินัยให้เข้าใจด้วยอุปมา แสดงหลักเกณฑ์ได้ทั้งด้านอภิปรัชญา จริยศาสตร์และจิตวิทยา อันซึ่งผู้แสวงหาความเข้าใจในพระพุทธศาสนาควรจะได้ศึกษาเป็นอย่างยิ่ง นอกจากนี้ยังมีคุณค่าทางด้านประวัติศาสตร์และวรรณคดีอีกด้วย

- ประณามคาถา คำนมัสการพระรัตนตรัย
- อารัมภกถา
- ปุพพปโยคกถา
- วัญจนปัญหา
- ปฐมวรรค
- ทุติยวรรค
- ตติวรรค
- จตุตถวรรค
- ปัญจมวรรค
- ฉัฏฐวรรค
ฯลฯ