"ม้าก้านกล้วย" เป็นกวีนิพนธ์ แต่งโดย "ไพวรินทร์ ขาวงาม" โดยอาศัยจินตนาการจากวัยเยาว์ เชื่อมโยงเข้ากับโลกปัจจุบันที่เติบวัยและเติบโตเชิงความคิด เป็นความผูกพันของนักเขียนที่ยังไม่ลืมถิ่นเก่าบ้านเกิด แม้จะมาใช้ชีวิตเพื่อหน้าที่การงานในกรุงเทพฯ แต่อารมณ์ ถวิลหา ต่อทุ่งนา และน้ำใสใจจริงของคนชนบทยังคงมีอยู่ไม่เสื่อมคลาย และเป็นจุดเริ่มให้กวีอาสาเป็น สารถี ขี่ม้าก้านกล้วยหนีโลกแห่งความแออัดแบบวิถีเมือง ทะยานสู่โลกแห่งความงามธรรมชาติแบบวิถีชนบท เพื่อนำมาสู่การตริตรองและแสวงหา ถิ่นใดที่ควรค่าแก่การรอนแรมมาพักพิง และชื่นชมความงามในระดับจิตวิญญาณ

ภาคนำ : ม้าก้านกล้วย
- ม้าก้านกล้วย 1
- ม้าก้านกล้วย 2
- ม้าก้านกล้วย 3
ฯลฯ

ภาคหนึ่ง : แผ่นดินถิ่นทุ่ง
- บนแผ่นอกของแผ่นดิน
- รอยร่ายรำของข้าวค่ำและผักแว่น
- เด็กและควายและโลก
ฯลฯ

ภาคสอง : แผ่นดินถิ่นเมือง
- นครใต้แสงดาว
- แม่น้ำที่รัก
- อารมณ์กรุงเทพ
ฯลฯ

ภาคสาม : แผ่นดินถิ่นใด
- ห้วงคำนึง
- เปลวไฟและนักฝัน
- ใต้กะลามีฟ้ากว้าง
ฯลฯ

- กวีนิพนธ์รางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ปี 2538
- บางบทได้รับการแปลเป็นภาษาฝรั่งเศส อังกฤษ ญี่ปุ่น มลายู