อีกหนึ่งบทบันทึกคุณภาพของ "โมน สวัสดิ์ศรี" นักเขียนหนุ่มผู้ต้องการแสวงหาความหมายในคุณค่าของชีวิต ก่อนลงมือขีดเขียนประสบการณ์ในการ “ทำสวน” ของตนเอง ผ่านบทสนทนาระหว่างผู้เขียนกับ “แม่” ผู้เคยเป็นผู้ใช้แรงงาน เป็นนักเรียกร้องเคลื่อนไหว จนกระทั่งเป็นนักเขียนหญิงของไทยภายใต้นามปากกา “ศรีดาวเรือง” โดยเนื้อหาของเรื่องเปี่ยมด้วยความหวัง ความฝัน ของคนเล็กๆ ต่อสังคมในเมืองใหญ่
   
    หนังสือเล่มนี้มิได้กล่าวถึงวิธีการทำสวน หากแต่เป็นการจับประเด็นในเรื่องของ “การทำสวน” แล้วเชื่อมโยงถึง “วิถีชาวบ้าน” ในเรื่องของความเป็นอยู่และทัศนคติของพวกเขาเหล่านั้น เนื่องจาก “เรือกสวน” ย่อมเปรียบได้กับ “สังคม” ซึ่งมีทั้งไม้ใหญ่ ไม้ยืนต้น มีรากหญ้า มีรากแก้ว เช่นเดียวกับคนเล็กคนน้อยไปจนถึงคนใหญ่คนโต การเติบใหญ่ของพืชไร่ใน “บ้านสวนรังสิต” แม้เป็นเพียงปรากฏการณ์เล็กๆ หากนั่นย่อมสะท้อนถึงสังคมใหญ่ ข้อเขียนของหนังสือเล่มนี้ ส่วนใหญ่รวบรวมมาจากคอลัมน์ “ช่วยแม่ทำสวน” ในนิตยสาร “สานแสงอรุณ” ก่อนจะนำมารวมรวบตีพิมพ์เป็นครั้งแรก โดยถือเป็นหนังสือเล่มที่ 3 ของผู้เขียน                

- อุปสรรคของสิ่งเลอเลิศ
- อสูรร้ายแห่งเรือกสวน
- บังเกิดเกล้า
- ไม้ใหญ่ไทรงาม
- ลูกสาวพ่อ
- บุญกุศลแห่งจิตใจสาธารณะ
- ทำไมไม่ใส่เสื้อเหลือง
- มะกล่ำตาแดง
- กระพี้
- แม่ไหม
ฯลฯ