...ผมคิดว่าข้อเขียนที่รวมพิมพ์อยู่ในหนังสือเล่มนี้ที่ท่านผู้อ่านกำลังถืออยู่นี้ มีความลงตัวไม่น้อยไปกว่างานเขียนทั้งหลายที่ผ่านมาของพี่บัญชา อาจเพราะด้วย "วัยวุฒิ" บวกกับ "คุณวุฒิ" ที่สุกงอมได้ที่ หรืออาจเป็นเพราะอาจารย์บัญชาของผม "เศร้าน้อยลง" กว่าที่ผ่านมา กระทั่งพูดได้ว่าหนังสือเล่มนี้คือตัวตนจริง ๆ ของพี่บัญชาก็ไม่น่าจะผิด นอกจากความ "ชอบ" โดยส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่า ปัจจัยสำคัญอันหนึ่งซึ่งทำให้ผมเอ่ยปากขอต้นฉบับหนังสือเล่มนี้เพื่อมาจัดพิมพ์ก็คือ เนื้อหาที่พี่บัญชาเขียน ที่แม้จะเป็นเรื่องราวเดิม ๆ ฉากเก่า ๆ หรือบทรำพึงรำพันซ้ำซาก และหากว่าด็เผิน ๆ ก็คงคล้าย ๆ เดิมจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวใกล้ตัว เรียงไล่มาตั้งแต่ "แม่" "คนรัก" "มิตรสหาย" "เพื่อนร่วมงาน" บรรยากาศการดูหนัง-ฟังเพลง และอ่านหนังสือ กระทั่งความเป็นไปในสังคม แต่ถ้าพิจารณาดี ๆ ก็จะพบกับ "ความต่าง" เป็นความต่างที่ผมคิดว่า พี่บัญชาเดินมาถึงจุด "ตกผลึก" กับอาชีพเขียนหนังสือแล้วนั่นเอง (คำนิยม โดย นกป่า อุษาคเนย์)