“งั้นมินจะขออะไรล่ะ”
“ขอสัญญาจากลัลน์ว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปจนลมหายใจสุดท้าย...ไม่ว่าเมื่อไหร่เราจะไม่พรากจากกัน ได้ไหมลัลน์” คำขอร้องเว้าวอนและประกายตาอ่อนหวานอ้อนขอเรียกความรู้สึกลึกซึ้งให้เอ่อท้นขึ้นมาเป็นหยาดน้ำคลอตาของลัลน์
“งั้นลัลน์ขออะไรมินบ้างได้ไหม...จากนี้ไปมินจะอยู่เคียงข้างลัลน์เสมอ ที่ไหนมีมิน...มินจะให้ลัลน์อยู่ด้วย ที่ว่างข้างตัวมินจะมีแต่ลัลน์ยืนอยู่เท่านั้น”

………………………………………………………………………………………………………

เพราะ ‘ลัลน์’ คือผู้หญิงที่คอยปลอบโยนและยืนหยัดเพื่อเขาเสมอ
เพราะ ‘มิน’ คือผู้ชายที่อยู่เคียงข้างและเป็นที่พึ่งให้กับเธอตลอด
ทั้งเขาและเธอต่างเติบโตมาด้วยกัน มีความสัมพันธ์ที่ไม่ต่างจากพี่น้อง
ทว่าเมื่อกาลเวลาผันผ่าน ความรู้สึกบางอย่างได้ก่อกำเนิดขึ้น
เป็นความรู้สึกรักลึกซึ้งที่สลักลึกลงกลางใจของคนทั้งคู่
ทั้งมากล้นและไม่อาจถอนออกจากหัวใจ
หากแต่รักนั้นกลับไม่สามารถเปิดเผยให้อีกฝ่ายรับรู้ได้
เช่นนี้ทั้งเขาและเธอจะทำอย่างไรต่อไป...
จะเก็บรักไว้จนลึกสุดใจ หรือคว้ารักครั้งนี้ไว้ไม่ปล่อยให้หลุดมือ