“วลีชักทนไม่ไหวแล้วนะรับเงินที่ชักหน้าไม่ถึงหลังเหมือนเดิม วลีขอเลือกเงิน และเลือกที่จะแยกกันอยู่กับพิรุณนะ วลีไม่ไหวแล้ว วลีไม่ชอบที่จะต้องมากินมาม่าทุกวันแบบนี้”
“พิรุณก็อุตส่าห์ประคับประคองความรักของเราเรื่อยมานะแต่วลีไม่เคยช่วยพิรุณประหยัดเงินเลย ใช้จ่ายแบบนี้ตลอดไปก็คงจะไม่มีวันที่จะมีกินหรือมีทรัพย์สมบัติอะไรหรอก พิรุณอยากให้วลีเปลี่ยนนิสัย เลิกจับจ่ายใช้สอยซื้อของไม่จำเป็น กินของทิ้ง ๆขว้าง ๆซื้อเครื่องสำอางแพง ๆมาใช้ เสื้อผ้าก็ซื้อใหม่ตลอด กินข้าวต้องกินในห้าง พิรุณอยากให้วลีปรับตัวจะได้มีเงินเก็บ พิรุณเองก็จะทำงานไม่ไหวแล้ว...แต่พิรุณก็รักวลีมากนะ วลีไม่เคยเห็นใจพิรุณเลย เราไม่เคยมีอะไรกันตั้งแต่ 6 เดือนหลังจากที่เราย้ายมาอยู่ด้วยกัน เท่านี้ก็รู้แล้วว่าวลีไม่ได้จริงใจกับพิรุณ”
พิรุณพรตัดสินใจระเบิดความในใจของเธอออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ
“แล้วพิรุณล่ะ ยังมีคนอื่นเลย” วลีเถียงพิรุณขึ้นมาเสียงดัง