ขณะที่อายุสามสิบหกปี "ยงเก มินจู ริมโปเช" คือดาวเด่นในหมู่ธรรมาจารย์ทิเบตร่วมสมัย ท่านเป็นเจ้าอาวาสซึ่งเป็นที่เคารพศรัทธาของอารามสามแห่ง แต่แล้วคืนหนึ่ง โดยไม่บอกกล่าวผู้ใด ท่านหลบหนีออกจากอารามในอินเดีย เพื่อจาริกปลีกวิเวกเป็นเวลาสี่ปี ตามธรรมเนียมปฏิบัติอันศักดิ์สิทธิ์ของภิกษุ โดยมุ่งหวังที่จะสลัดทิ้งยศศักดิ์ ตำแหน่ง และบทบาท เพื่อค้นหาเป้าหมายที่เป็นที่สุดของชีวิต

    จู่ ๆ ท่านพบว่า การศึกษาและการปฏิบัติธรรมตลอดชีวิตที่ผ่านมา ไม่ได้เตรียมท่านให้พร้อมรับมือกับเพื่อนร่วมทางที่สกปรกมอมแมม หรือเสียงรถไฟที่ดังแสบแก้วหู และพบว่าตนติดยึดอัตลักษณ์ของนักบวช จนไม่อาจถอดจีวรได้ทันที หรือนอนบนพื้นสถานีรถไฟพาราณสี ถึงกับยอมจ่ายเงินไปนอนในห้องพักราคาถูก ต่อเมื่อเงินหมด ท่านจึงเริ่มใช้ชีวิตเยี่ยงขอทานอย่างแท้จริง จากนั้นไม่นานก็ล้มป่วยเพราะอาหารเป็นพิษ และนั่นคือจุดหักเหสุดระทึกของชีวิต การฝึกฝนได้เตรียมท่านให้พร้อมเผชิญกับความตาย และเป็นโอกาสให้ได้ทดสอบอินทรีย์ของท่าน

    หนังสืออันทรงพลังเล่มนี้เป็นบันทึกสภาวะภายใน เล่าเรื่องอย่างซื่อตรงและไม่ธรรมดา "ยงเก มินจู ริมโปเช" ได้ให้บทเรียนล้ำค่าจากประสบการณ์เฉียดตาย ท่านอธิบายอย่างละเอียดถึงสภาวะในสมาธิภาวนาที่หล่อเลี้ยงและรักษาชีวิตของท่านเอาไว้ ทำให้ผู้อ่านตระหนักว่าเราทุกคนสามารถเปลี่ยนความกลัวตายให้เป็นชีวิตที่เบิกบานได้

ภาค 1 : เติมฟืนเข้าไปในไฟ
1. เจ้าคือใคร
2. รับรู้คลื่น แต่จงอยู่กับมหาสมุทร
3. คาบช้อนเงิน
4. ความไม่เที่ยงและความตาย
5. ปล่อยให้ปัญญาเกิด
ฯลฯ

ภาค 2 : กลับบ้าน
16. ปรินิพพานสถาน
17. อะไรคือความสุขในฝันของคุณ
18. ออกมาจากความมืด
19. บังเอิญได้พบกัน
20. เปลือยเปล่าแม้ครองผ้า
ฯลฯ