หลังถูกผู้คนจากสำนักพรรคต่าง ๆ จู่โจมครั้งแล้วครั้งเล่า ปริศนาที่เลือนรางในคราแรกก็เริ่มกระจ่างชัด แท้ที่จริงในยุทธภพมีข่าวลือถึง "สิ่งล้ำค่า" ที่สามารถฟื้นคืนชีพคนตายได้ และ "ฟู่หลันหยา" ก็ถูกลือว่าเป็นตัวเร่งยาที่จะทำให้สิ่งล้ำค่านั้นสัมฤทธิผล การจู่โจมจึงเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า... โชคดีที่นางได้ "ผิงอวี้" คอยคุ้มครองเป็นอย่างดี

    สำหรับ "ผิงอวี้" แล้ว ยิ่งอยู่ใกล้ "ฟู่หลันหยา" มากเพียงไร เขาก็ยิ่งรู้สึกหลงใหลต่อนางมากขึ้นเท่านั้น ไม่ว่านางจะนิ่วหน้าหรือแย้มยิ้มล้วนดึงดูดใจเขาไว้ทุกชั่วขณะ ลืมเลือนกระทั่งความแค้นเก่าก่อนของครอบครัว ทำให้เขารู้สึกละอายใจต่อบิดามารดายิ่งยวด ทว่า... เรื่องละอายใจก็ส่วนเรื่องละอายใจ ในเมื่อเขาหวังมีนางเป็นภรรยาแล้ว จะคู่หมั้นเก่าของนาง หรือเจ้าหนุ่มจากสำนักฉิน ก็อย่าได้หวังมาใกล้นางเด็ดขาด คนที่แยก "ความรัก" กับ "ความแค้น" ได้ดีเพียงนี้ ช่างหาได้ยากนัก!