เจ้าวงษ์ตะวัน...บุรุษผู้จากลาไปยังแดนไกล หากรักในเลียงมันตราที่หมายมั่นจะกลับมาครอง และผูกใจไว้กับนางผู้เป็นดั่งแก้วแห่งเมือง ผู้ที่จะมายืนเคียงเขาในกาลข้างหน้า เจ้าอุปราชแสนเมืองมาย...อีกบุรุษหนึ่งผู้สิเน่หาในสตรีอันมิควรแตะต้องความรักครั้งนี้ใหญ่หลวงเกินหักห้าม เขาได้แต่เฝ้ารอ...รอให้ถึงวันของเขา เจ้านางน้อยแสงดารา...นางผู้งามเพียบพร้อมทั้งกายใจ หวังคอยเพียงเวลาแห่งการคืนมาของผู้ที่เฝ้ารอ หากเมื่อไม่เป็นดังหวัง จึงมีสองทางที่จำเป็นต้องเลือกเดิน "นางน้อยแสงดารา ยามคิดถึงบ้าน พี่คิดถึงน้อง พี่คิดถึงบ้านเช่นกัน" คำรักนี้จักดังก้องอยู่กลางใจ แลดังไปทั่วลานแก้ว...แห่งเวียงมันตรา

ความรักและความผูกพัน เป็นจุดเริ่มของความรู้สึกดี ๆ อย่างที่เราเคยได้พิสูจน์ให้ท่านเห็นกันแล้วในหลากหลายเรื่องราวที่เคยถ่ายทอดผ่านความรู้สึกดี...ที่เรียกว่ารัก หลาย ๆ เล่ม และเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกัน ที่จะเป็นบทพิสูยน์อีกบทหนึ่งที่จะย้ำเตือนว่าความผูกพันจากวัยเยาว์นั้น...มั่นคงและหยั่งรากลึกลงกลางใจแห่งเจ้าวงษ์ตะวันและเจ้านางน้อยแสดงดารามากเพียงใด