หญิงสาวขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เร็วมากนัก พาปรเมศกลับมาที่บ้านของเธอซึ่งในตอนนี้ปิดไฟเงียบสนิทไร้ผู้คนเดินผ่านไปมา
เธอประคองปรเมศ ที่เขาเองก็พยายามเกาะฝาผนังของบ้านเดินเข้าไปในบ้านเช่นกัน
นุ่นสวย ประคองร่างปรเมศให้นอนลงที่โซฟาตัวใหญ่
ปรเมศ พร่ำเพ้อออกมาถึงสาวคนรักที่หนีการแต่งงานจากเขาไปด้วยน้ำตานองหน้า
“โรส...ทำไมคุณถึงใจร้ายกับผมอย่างนี้ ผมเสียใจมากนะรู้ไม๊ ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อคุณ ฮือ ๆๆๆ” ชายหนุ่มร้องไห้คร่ำครวญเสียใจที่เขาถูกสาวคนรักทำร้ายชีวิตจิตใจของเขาให้แตกกระเจิง
“คุณเมศ ใจเย็น ๆ นะคะ เราต้องมีทางออกที่ดี อุ๊บ...” นุ่นสวยที่ในมือถือผ้าชุบน้ำเย็นเอาไว้ พลันต้องถูกปากเรียวหยักของปรเมศ ประกบเข้าอย่างจัง
“โรส คุณอย่าทิ้งผมไป...” ปากหยักนุ่มร้อนที่กำลังกระหน่ำจูบบนริมฝีปากบางของนุ่นสวย เริ่มบดขยี้และล้วงลิ้นอุ่นเข้าไปแทรกความหวานหวามให้กับหญิงสาวโสดที่ไม่เคยผ่านชายใดมาก่อนเลยในชีวิตให้เคลิบเคลิ้มตามแรงจูบ
ร่างบางอ่อนระทวยลงทันทีที่ถูกริมฝีปากของชายหนุ่มล่วงล้ำเข้าไปทำความรู้จักกับความโสดของเธอ
ร่างกายของชายย่อมแข็งแรงกว่าที่หญิงสาวตัวเล็ก ๆ และมีกิริยามารยาทเรียบร้อย ไม่โวยวาย อย่างนุ่นสวยอยู่แล้ว
ชายหนุ่มเริ่มปลดเสื้อผ้าที่ปิดบังกายของเขาและหญิงสาวออกเรื่อย ๆหลายชิ้นจนสภาพของทั้งสองคนอยู่ในอาการเปลือยเปล่า